Zonder je niet af / laat je raken!
We leven in deze wereld en het is dan ook de bedoeling te functioneren in deze wereld.
Gewoon meedraaien en je door de Geest laten leiden.
Op een aantal uitzonderingen na, van mensen die duidelijk geleid worden om een full time bediening te hebben, onder christenen, is het de bedoeling dat we midden in de wereld staan en daar een licht mogen zijn.
Dat we, door midden in de wereld te functioneren, impact kunnen hebben.
Als we ons teveel afzonderen, worden we wereldvreemd.
We staan er al buiten en hebben geen realistisch beeld meer van wat er zich in de wereld afspeelt.
We ontwikkelen onze eigen taal en het communiceren met niet christenen wordt daardoor onnatuurlijk.
Ons wereldje lijkt de enige en wordt erg bekrompen, ook in het denken.
Even een verhaal als voorbeeld:
Afgelopen zomer hadden we een gesprek met een dakloze man.
Er zijn veel daklozen in Berlijn, net als in alle grote steden en je moet dus echt op de Geest afgaan, met wie wel of niet contact te leggen en/ of geld aan te geven.
Ik had een " warum Jesus?" - boekje mee en wist dat ik het die dag zou geven aan iemand maar niet aan wie.
Steeds kwam ik mensen tegen, maar voelde geen klik.
Tot ik heel hard hoorde roepen, huilend, smekend: " hilfe!!!".
Ik kreeg onmiddellijk in,dat dit de man was waar ik naar toe moest.
Ik rende de trap op ( metro) en zag hem zitten, bovenaan.
Hij riep en riep en kwam best gestoord over dus werd genegeerd.
Ik vroeg hem: " was ist los?" ( wat is er aan de hand?) en kreeg zijn hele verhaal te horen.
Hij was zeer goed bij zijn verstand maar had geen hoop meer.
Hij had besloten om dat weekend of zelfmoord te plegen, zodat alles voorbij was, of mensen dood te schieten, zodat hij aandacht kreeg. Nogal extreem hè?
Coen (onze schoonzoon) kwam er ineens aan en zag mij met die man praten, dus kwam er bij staan en samen baden we ookvoor hem.
Ik moest erg huilen om hem, kon het niet inhouden en voelde het verdriet van de Geest om deze man; dat ging zo diep!!
Alje stond beneden met de honden en na een tijdje wenkte ik hem.
De man had echt een knuffel nodig want hij was al zoveel jaren niet aangeraakt.
Loesje nam de honden over en samen baden we nog een tijd met hem en luisterden naar zijn verhaal, vertelden hem over Jezus' liefde voor hem en hij nam het ook echt aan.
Alje en Coen en later ik ook knuffelden hem en hielden hem vast. Hij greep ons vast en huilde.
Hij wilde ons bijna niet meer loslaten.
We gaven het boekje en zetten er onze telefoonnummers op.
De man was helemaal rustig geworden, had weer hoop en zag er totaal anders uit.
Zijn ogen helderder en zijn blik zacht.
Deze ontmoeting, door de Heilige Geest gearrangeerd, was echt zijn redding.
God had zijn hulpschreeuw gehoord.
God kende/ kent zijn hart en zijn schreeuw om hulp, zijn zoektocht en zijn wil om het goede te doen.
De dagen erna bleef het diepe emotionele( geestelijke) gevoel in me hangen, de bewogenheid voor de mensen op straat( ook jonge meisjes, vrouwen met kleine kinderen) .
Het was zaterdag en de zondag er op gingen we naar een grote gemeente in het centrum. Het was een goede en fijne dienst maar ik was onrustig.
We zaten daar binnen in een bioscoopgebouw in een van de zalen met elkaar, als christenen onder elkaar.
En ik moest denken aan de wanhopige mensen buiten, aan degenen die niet meer verder konden en geen oplossing meer zagen. Een oplossing die wij, al die honderden mensen en ik, wel hadden.
Ik besefte dat we ons als christenen te snel afzonderen. In plaats van midden in de wereld te staan en daar een licht te zijn en de Weg te tonen aan degenen die geen weg meer zien.
Ik vroeg me, zoals zo vaak, weer af : wat is gemeente zijn?
Overigens niets ten nadele van deze gemeente hoor.
Ik weet niets van hun activiteiten en ze zullen zich echt door de Geest laten leiden in alles wat ze doen.
Nee, dit is een overdenking in het algemeen.
Even weer stilstaan en de zaken in het juiste perspectief zien.
Het is belangrijk dat je een baan hebt midden in de wereld.
Het is belangrijk om daar te functioneren.
Mensen naar Jezus te leiden, discipelen te maken die op hun beurt weer de wereld in trekken.
De wereld heeft Jezus nodig!
De wereld heeft Zijn liefde nodig!
Jezus in ons wil werken zoals toen Hij nog op aarde rondliep.
Doen wat Hij de Vader zag doen.
Wandelend in deze wereld, geleid door de Geest, zullen we echt impact kunnen hebben!
Onze focus wordt verlegd en onze wereld wordt groter.
De kleine wissewasjes in ons christelijke wereldje, waar we ons soms zo druk over kunnen maken, vallen weg en we zijn niet meer gericht op elkaar maar op Jezus en door Hem op degenen die Hem zo hard nodig hebben.
Middenin de wereld staan, functioneren en leven, dat is Gods bedoeling voor( de meesten van) ons.
In het gewone leven van alle dag een getuigenis zijn.
Dan worden we niet wereldvreemd en zullen er nog veel mensen Jezus leren kennen.
En dat is Gods passie!
We zijn niet van de wereld maar wel in de wereld.
Laat je echt weer leiden door de Geest, in het leven van alle dag.
Gewoon meedraaien en je door de Geest laten leiden.
Op een aantal uitzonderingen na, van mensen die duidelijk geleid worden om een full time bediening te hebben, onder christenen, is het de bedoeling dat we midden in de wereld staan en daar een licht mogen zijn.
Dat we, door midden in de wereld te functioneren, impact kunnen hebben.
Als we ons teveel afzonderen, worden we wereldvreemd.
We staan er al buiten en hebben geen realistisch beeld meer van wat er zich in de wereld afspeelt.
We ontwikkelen onze eigen taal en het communiceren met niet christenen wordt daardoor onnatuurlijk.
Ons wereldje lijkt de enige en wordt erg bekrompen, ook in het denken.
Even een verhaal als voorbeeld:
Afgelopen zomer hadden we een gesprek met een dakloze man.
Er zijn veel daklozen in Berlijn, net als in alle grote steden en je moet dus echt op de Geest afgaan, met wie wel of niet contact te leggen en/ of geld aan te geven.
Ik had een " warum Jesus?" - boekje mee en wist dat ik het die dag zou geven aan iemand maar niet aan wie.
Steeds kwam ik mensen tegen, maar voelde geen klik.
Tot ik heel hard hoorde roepen, huilend, smekend: " hilfe!!!".
Ik kreeg onmiddellijk in,dat dit de man was waar ik naar toe moest.
Ik rende de trap op ( metro) en zag hem zitten, bovenaan.
Hij riep en riep en kwam best gestoord over dus werd genegeerd.
Ik vroeg hem: " was ist los?" ( wat is er aan de hand?) en kreeg zijn hele verhaal te horen.
Hij was zeer goed bij zijn verstand maar had geen hoop meer.
Hij had besloten om dat weekend of zelfmoord te plegen, zodat alles voorbij was, of mensen dood te schieten, zodat hij aandacht kreeg. Nogal extreem hè?
Coen (onze schoonzoon) kwam er ineens aan en zag mij met die man praten, dus kwam er bij staan en samen baden we ookvoor hem.
Ik moest erg huilen om hem, kon het niet inhouden en voelde het verdriet van de Geest om deze man; dat ging zo diep!!
Alje stond beneden met de honden en na een tijdje wenkte ik hem.
De man had echt een knuffel nodig want hij was al zoveel jaren niet aangeraakt.
Loesje nam de honden over en samen baden we nog een tijd met hem en luisterden naar zijn verhaal, vertelden hem over Jezus' liefde voor hem en hij nam het ook echt aan.
Alje en Coen en later ik ook knuffelden hem en hielden hem vast. Hij greep ons vast en huilde.
Hij wilde ons bijna niet meer loslaten.
We gaven het boekje en zetten er onze telefoonnummers op.
De man was helemaal rustig geworden, had weer hoop en zag er totaal anders uit.
Zijn ogen helderder en zijn blik zacht.
Deze ontmoeting, door de Heilige Geest gearrangeerd, was echt zijn redding.
God had zijn hulpschreeuw gehoord.
God kende/ kent zijn hart en zijn schreeuw om hulp, zijn zoektocht en zijn wil om het goede te doen.
De dagen erna bleef het diepe emotionele( geestelijke) gevoel in me hangen, de bewogenheid voor de mensen op straat( ook jonge meisjes, vrouwen met kleine kinderen) .
Het was zaterdag en de zondag er op gingen we naar een grote gemeente in het centrum. Het was een goede en fijne dienst maar ik was onrustig.
We zaten daar binnen in een bioscoopgebouw in een van de zalen met elkaar, als christenen onder elkaar.
En ik moest denken aan de wanhopige mensen buiten, aan degenen die niet meer verder konden en geen oplossing meer zagen. Een oplossing die wij, al die honderden mensen en ik, wel hadden.
Ik besefte dat we ons als christenen te snel afzonderen. In plaats van midden in de wereld te staan en daar een licht te zijn en de Weg te tonen aan degenen die geen weg meer zien.
Ik vroeg me, zoals zo vaak, weer af : wat is gemeente zijn?
Overigens niets ten nadele van deze gemeente hoor.
Ik weet niets van hun activiteiten en ze zullen zich echt door de Geest laten leiden in alles wat ze doen.
Nee, dit is een overdenking in het algemeen.
Even weer stilstaan en de zaken in het juiste perspectief zien.
Het is belangrijk dat je een baan hebt midden in de wereld.
Het is belangrijk om daar te functioneren.
Mensen naar Jezus te leiden, discipelen te maken die op hun beurt weer de wereld in trekken.
De wereld heeft Jezus nodig!
De wereld heeft Zijn liefde nodig!
Jezus in ons wil werken zoals toen Hij nog op aarde rondliep.
Doen wat Hij de Vader zag doen.
Wandelend in deze wereld, geleid door de Geest, zullen we echt impact kunnen hebben!
Onze focus wordt verlegd en onze wereld wordt groter.
De kleine wissewasjes in ons christelijke wereldje, waar we ons soms zo druk over kunnen maken, vallen weg en we zijn niet meer gericht op elkaar maar op Jezus en door Hem op degenen die Hem zo hard nodig hebben.
Middenin de wereld staan, functioneren en leven, dat is Gods bedoeling voor( de meesten van) ons.
In het gewone leven van alle dag een getuigenis zijn.
Dan worden we niet wereldvreemd en zullen er nog veel mensen Jezus leren kennen.
En dat is Gods passie!
We zijn niet van de wereld maar wel in de wereld.
Laat je echt weer leiden door de Geest, in het leven van alle dag.
Gebed van Jezus voor ons:Johannes 17:11-20
11 En Ik ben niet meer in de wereld, maar zij zijn in de wereld en Ik kom tot U.
Heilige Vader, bewaar hen in uw naam, welke Gij Mij gegeven hebt, dat zij één zijn zoals Wij. 12 Zolang Ik bij hen was, bewaarde Ik hen in uw naam, welke Gij Mij gegeven hebt, en Ik heb over hen gewaakt en niemand uit hen is verloren gegaan, dan de zoon des verderfs, opdat de Schrift vervuld werd. 13 Maar nu kom Ik tot U en Ik spreek dit in de wereld, opdat zij ten volle mijn blijdschap in zichzelf mogen hebben. 14 Ik heb hun uw woord gegeven en de wereld heeft hen gehaat, omdat zij niet uit de wereld zijn, gelijk Ik niet uit de wereld ben. 15 Ik bid niet, dat Gij hen uit de wereld wegneemt, maar dat Gij hen bewaart voor de boze. 16 Zij zijn niet uit de wereld, gelijk Ik niet uit de wereld ben. 17 Heilig hen in uw waarheid; uw woord is de waarheid. 18 Gelijk Gij Mij gezonden hebt in de wereld, heb ook Ik hen gezonden in de wereld; 19 en Ik heilig Mijzelf voor hen, opdat ook zij geheiligd mogen zijn in waarheid.
20 En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen, die door hun woord in Mij geloven.
11 En Ik ben niet meer in de wereld, maar zij zijn in de wereld en Ik kom tot U.
Heilige Vader, bewaar hen in uw naam, welke Gij Mij gegeven hebt, dat zij één zijn zoals Wij. 12 Zolang Ik bij hen was, bewaarde Ik hen in uw naam, welke Gij Mij gegeven hebt, en Ik heb over hen gewaakt en niemand uit hen is verloren gegaan, dan de zoon des verderfs, opdat de Schrift vervuld werd. 13 Maar nu kom Ik tot U en Ik spreek dit in de wereld, opdat zij ten volle mijn blijdschap in zichzelf mogen hebben. 14 Ik heb hun uw woord gegeven en de wereld heeft hen gehaat, omdat zij niet uit de wereld zijn, gelijk Ik niet uit de wereld ben. 15 Ik bid niet, dat Gij hen uit de wereld wegneemt, maar dat Gij hen bewaart voor de boze. 16 Zij zijn niet uit de wereld, gelijk Ik niet uit de wereld ben. 17 Heilig hen in uw waarheid; uw woord is de waarheid. 18 Gelijk Gij Mij gezonden hebt in de wereld, heb ook Ik hen gezonden in de wereld; 19 en Ik heilig Mijzelf voor hen, opdat ook zij geheiligd mogen zijn in waarheid.
20 En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen, die door hun woord in Mij geloven.
