Verslaafd?
Ben jij verslaafd?
Denkt je omgeving dat je verslaafd bent en vindt jij van niet?
Denk je dat je hulp nodig hebt?
Durf je het misschien tegen niemand te zeggen?
Schaam je je?
Zit jij met de gevolgen van een verslaving?
Denk je dat je er nooit meer van af kunt komen, nooit meer uit kunt komen?
Er is veel over te zeggen.
Verslaving in allerlei vormen komt voor, zoals drank, sigaretten, snoep, eten, drugs, medicijnen, computerspelletjes, porno, koopverslaving, seks, gokken, enzovoort.
Het is niet onze bedoeling hier een theoretisch verhaal neer te zetten, want dat kun je zo op internet gaan zoeken. Er zullen wel van de verschillende verslavingen die wij in onze bediening tegenkomen, stukjes bijgevoegd worden, over hoe dat precies werkt en in welke mate en op welke manier er hulp is verleend.
Wat we zeker aan je kwijt willen is, dat er voor jou absoluut hulp mogelijk is!
" Maar je kent mij niet! Je weet niet hoe hopeloos mijn situatie is! Ik heb alles al geprobeerd!"
Toch durven we dat te zeggen : er is echt hoop, God heeft een hoopvolle toekomst voor jou, ook al heb je het gevoel dat je leven nu in puin ligt.
In onze bediening kwamen we verschillende vormen van verslaving tegen.
In sommige gevallen bevrijdde God zelfs door maar een gebed, anderen hadden meer hulp nodig, zoals gesprekken, gebed voor emotionele genezing en bevrijding van de verslaving, hulp bij het afbouwen en/of het vrij blijven.
Soms gaat het snel, soms langzamer.
Het kan in samenwerking met een arts of psychiater/psycholoog gaan.
Net hoe de Heilige Geest het leidt en wat je zelf ervaart als het beste, in jouw situatie.
Hulp is altijd mogelijk en er is altijd een weg uit!
De enige twee voorwaarden zijn, dat je het zelf inziet en er af wilt!
Hulp gevraagd door derden, zoals partners, ouders, enzovoort, is begrijpelijk, maar zal niet effectief zijn. We raden je aan, als je hulp zoekt voor iemand waar je van houdt, die verslaafd is, bidt dan dat hij of zij het gaat in zien en hulp wil aanvaarden.
Een andere manier is er niet.
Gedwongen hulp aan verslaafden heeft geen enkel nut.
Mensen denken soms, dat wanneer er gedwongen hulp gegeven wordt, de verslaafde, wanneer hij of zij er af is, inziet dat het nodig was.
Dit is vrijwel nooit het geval.
Wanneer is iemand echt verslaafd?
Als iemand al behoorlijk bezig is met iets, en daar meer en meer tijd in gaat steken, of meer van gaat gebruiken, en de controle over het gebruik niet meer in de hand heeft, is een verslaving begonnen. Je denkt nog dat het wel meevalt, want dat denkt iedere verslaafde, maar probeer eens te stoppen, radicaal.
Dan merk je het gauw genoeg. Je kunt er niet of nauwelijks mee stoppen.
Of je stopt een tijdje en begint dan weer. Wees eens eerlijk naar jezelf toe : hoeveel en hoe vaak ben je in gedachten bezig met drank, porno, eten, drugs, spullen kopen, gokken, enzovoort?
Als je probeert onder deze vraag uit te komen of deze vraag bagatelliseert, ben je al aardig op weg een echte verslaafde te worden! Verslaafd zijn maakt ook dat je, of je het wilt of niet, in de greep van de duisternis bent. De duisternis wil je vast houden. Vandaar ook de leugens. De duivel is immers de vader van de leugen? Maar weet dat hij er niet op uit is je geluk te geven, waar je wel naar op zoek bent, maar hij wil jou ten gronde richten, hoe dan ook: stelen, slachten en verdelgen. Klinkt niet goed hè?
Wanneer is hulp mogelijk?
Volgens de theorie raakt iemand zowel lichamelijk als emotioneel verslaafd.
Maar we voegen er nog iets bij : je wordt gebonden, vastgehouden door machten van de duisternis. Je wilt loskomen maar het lukt niet meer. Lijkt het….
Je zit vast. Ben je dan slachtoffer? Nee, helemaal niet, want je kiest er zelf voor.
Als je eenmaal gebonden, verslaafd bent, denk je misschien dat je niet meer kunt kiezen en overgeleverd bent, maar ook dan is de keuze aan jou!
Wil je hulp? Niet je omgeving, maar jij??
Dat is jouw eigen keus!
En als je hulp wilt, is dat de grootste stap om te komen tot vrijheid!
En de volgende stappen volgen hoe dan ook, want als je samen met God deze weg op gaat, maakt Hij af wat Hij begon in jou.
daar kun je op vertrouwen!
Wat is de oorzaak van verslaving?
Als een mens een gevoel van verdriet, of angst wil verdoven, kan het zijn dat hij /zij naar middelen grijpt als drank, drugs, medicijnen, enzovoort.
Maar ook zijn er talloze andere oorzaken van verslavingen.
Een gevoel van leegte opvullen bijvoorbeeld, of mee willen doen in een vriendengroep, met drank en drugsgebruik.
Schulden denken op te lossen door te gaan gokken.
De grootste 'drive' is wel het onbevredigd voelen, eenzaam, emoties niet kwijt kunnen, en willen verdoven….
Ook angst, als gevolg van spanning bijvoorbeeld, maar ook van een binding, kan maken dat mensen naar verdovende middelen grijpen.
De een is gevoeliger voor verslavingen dan de ander. Men zegt dat die gevoeligheid in de genen ligt. In een familie zijn vaak meerdere verslaafden.
Wij geloven dat dat ook een binding kan zijn, een macht van verslaving in de familie.
Nog sterker, en dit kan een beetje eng klinken, maar die ervaring hebben we wel, is dat wanneer een verslaafd familielid sterft,
de macht die deze in bezit had, weer een familielid opzoekt.
Zo ontdekten we dat een aantal van de verslaafden pas verslaafde werden na overlijden van een vader of moeder.
Verslaving is verschrikkelijk. Het verwoest relaties, maakt de band tussen ouder en kind niet zelden kapot, tussen man en vrouw, en tussen vrienden.
Iemand die meerdere verslavingen gehad had, zei eens dat gokverslaving de ergste was. We maakten mensen mee die gokverslaafd waren en het is inderdaad een vreselijke soort die mensen compleet verwart en van de wereld haalt.
Onbereikbaar. Maar elke verslaving heeft z'n verschrikkingen, in die zin.
Verslaving maakt veel kapot maar de verslaafde steekt de kop in 't zand.
Verslaafden bagatelliseren het vaak door te zeggen : " ik kan er zo mee stoppen, hoor!"
Het kenmerk van verslaving is juist dat je er niet mee kunt stoppen.
Of " zo erg is het toch niet?"
Ze houden zichzelf net zo voor de gek als anderen.
Ze steken de kop in het zand, verbergen bijvoorbeeld drank en wat ze in publiek drinken noemen ze, maar alle glaasjes tussendoor niet. Ze kunnen zo goed verbergen en waarheid verzwijgen, ze geloven er zelf (bijna) in.
De omgeving heeft het niet altijd meteen door, maar ook komt voor ,dat iedereen allang weet dat iemand verslaafd is ,en dat diegene nog doet alsof er niks aan de hand is. Ernstig! Ik ken persoonlijk meerdere mensen die drankverslaafd zijn, al jaren. Overdag ruik je de alcohol al, als je ze een keer spreekt. Ze doen nog steeds of hun neus bloedt.
In deze gevallen zijn ook de partners op de hoogte, hoe kan het ook anders. Maar hulp willen ze niet want ' ze zijn toch niet verslaafd?" Ze vinden alles overdreven en een er van heeft zelfs volgens haar zeggen een relatie met de Heer. Ze ziet er niets fouts in.
Waarom zou ze dan zo stiekem overal flessen verstoppen, en drank mee nemen onder de douche?
Slapen gaat slecht dus moet er een extra 'slaapmutsje' genomen worden.
Gezondheid gaat ook minder, en er is onrust, altijd maar die onrust.
Dan is er weer het verslavende middel nodig. Verslaving geeft onrust!
Verslaving san drugs of drank, gokken of computerspelletjes kan zelfs agressief maken. En wat gebeurt er? Partner of kinderen worden de dupe. Er is geweld en er ontstaat veel angst.
De verslaafde die weer nuchter wordt vergaat van spijt en wroeging (want aanklagen is de duivel ook goed in, maar wel nadat de zonde begaan is) en pakt om dat gevoel te verdoven weer het middel of de handelswijze waaraan hij/zij verslaafd is.
Verslaafden kunnen erg egoïstisch worden. Alles draait om het middel.
Dit is net zo goed bekend van pornoverslaafden als drank en drugsverslaafden. Het wereldje wordt erg klein. Ik en mijn….meer heb ik niet nodig. Dat zal nooit gezegd worden, maar zo leeft het wel!
Ook al heeft de omgeving grote bewogenheid, er kan niets aan gedaan worden, tot de persoon werkelijk hulp wil aanvaarden, omdat hij of zij ziet dat dit een probleem is dat niet zomaar opgelost kan worden.
Want dat is een tweede leugen : " o.k. ik zie het in…ik zal er mee stoppen." of " ik zal het afbouwen."
En ze geloven er zelf ook in hoor!
" Dit weekend nog even en dan stop ik…"
Ken je het bekende " morgen ga ik aan de lijn?"
Het is iets waar om gelachen wordt, omdat het onschuldig is, maar bij verslaving werkt het net zo. Er is al de wereld aan smoezen verteld door verslaafde mensen.
Geloof ze niet!
Alleen het echte inzien en de echte aanpak ervan, met toestemming van de verslaafde, die zijn of haar nood inziet, kan helpen. En natuurlijk gebeuren daar ook bijzondere wonderen in! Dat iemand zelfs zonder daar zelf de hand in te hebben, bevrijd werd van drugs bijvoorbeeld. God is goed en voor Hem is niets onmogelijk.
Maar doorgaans is er meer nodig!
Wat moet ik dan doen om van de verslaving af te komen?
Zoals gezegd heb je allereerst inzicht nodig, erkenning van de situatie.
Volledige erkenning, dus niet een gedeeltelijke of een gebagatelliseerde erkenning.
" Ik ben wel verslaafd, maar…."
Erkenning zonder excuses!
En dan moet je echt hulp willen om er van af te komen. Dat is het tweede.
Daarna kun je, liefst samen met iemand die van je houdt, de passende hulp zoeken.
Dit is zeer uiteenlopend.
Als je ervoor bidt, dat de Heer je leidt in dit proces, zul je exact de hulp krijgen die je nodig hebt. Of dit nu van christenen of niet christenen is. Of van iemand die alle kennis in huis heeft of iemand die zich puur door de Heilige Geest laat leiden, een arts, een psychiater of een hulpverlener. Er is ook veel professionele hulp op dat gebied.
Wat wel heel belangrijk is : laat je door de Geest leiden!
Niet een kent jou zo goed, als Hij.
Hij weet waardoor het gekomen is en wat nodig is om er af te komen.
Bevrijding:
Aangezien er ook geestelijk banden worden gelegd, is het meestal wel nodig om buiten de lichamelijke losmaking ook bevrijd te worden.
Dit kan ook in samenwerking met de andere hulpverlening gebeuren.
Verder is het uitermate belangrijk dat je denken vernieuwd wordt.
Ook daar is meestal hulp bij nodig.
Waar je ook aan verslaafd bent, er is altijd hoop, altijd bevrijding mogelijk!
Jezus maakt echt vrij en Hij wil je helpen om je verslaving te overwinnen.
Als je hulp zoekt, bij een verslaving of er vragen over hebt, schroom niet contact op te nemen voor een vrijblijvend gesprek. Het kan zijn dat we ervaren dat we je zelf kunnen helpen, maar ook kan het zijn dat we je advies geven ergens anders naar toe te gaan.
We bidden, praten en begeleiden zeker ook mensen die (ernstig) verslaafd zijn en ze worden bevrijd en genezen. Niet omdat wij de kennis hebben maar wel omdat we de Heilige Geest hebben die ons leidt, inzicht geeft en ons kracht geeft waar wij zwak zijn.
Hij openbaart waar de problemen zitten, laat wortels en bindingen zien, en dat allemaal maar om een reden! Dat jij de vrijheid kunt gaan genieten die Jezus geeft!
Denkt je omgeving dat je verslaafd bent en vindt jij van niet?
Denk je dat je hulp nodig hebt?
Durf je het misschien tegen niemand te zeggen?
Schaam je je?
Zit jij met de gevolgen van een verslaving?
Denk je dat je er nooit meer van af kunt komen, nooit meer uit kunt komen?
Er is veel over te zeggen.
Verslaving in allerlei vormen komt voor, zoals drank, sigaretten, snoep, eten, drugs, medicijnen, computerspelletjes, porno, koopverslaving, seks, gokken, enzovoort.
Het is niet onze bedoeling hier een theoretisch verhaal neer te zetten, want dat kun je zo op internet gaan zoeken. Er zullen wel van de verschillende verslavingen die wij in onze bediening tegenkomen, stukjes bijgevoegd worden, over hoe dat precies werkt en in welke mate en op welke manier er hulp is verleend.
Wat we zeker aan je kwijt willen is, dat er voor jou absoluut hulp mogelijk is!
" Maar je kent mij niet! Je weet niet hoe hopeloos mijn situatie is! Ik heb alles al geprobeerd!"
Toch durven we dat te zeggen : er is echt hoop, God heeft een hoopvolle toekomst voor jou, ook al heb je het gevoel dat je leven nu in puin ligt.
In onze bediening kwamen we verschillende vormen van verslaving tegen.
In sommige gevallen bevrijdde God zelfs door maar een gebed, anderen hadden meer hulp nodig, zoals gesprekken, gebed voor emotionele genezing en bevrijding van de verslaving, hulp bij het afbouwen en/of het vrij blijven.
Soms gaat het snel, soms langzamer.
Het kan in samenwerking met een arts of psychiater/psycholoog gaan.
Net hoe de Heilige Geest het leidt en wat je zelf ervaart als het beste, in jouw situatie.
Hulp is altijd mogelijk en er is altijd een weg uit!
De enige twee voorwaarden zijn, dat je het zelf inziet en er af wilt!
Hulp gevraagd door derden, zoals partners, ouders, enzovoort, is begrijpelijk, maar zal niet effectief zijn. We raden je aan, als je hulp zoekt voor iemand waar je van houdt, die verslaafd is, bidt dan dat hij of zij het gaat in zien en hulp wil aanvaarden.
Een andere manier is er niet.
Gedwongen hulp aan verslaafden heeft geen enkel nut.
Mensen denken soms, dat wanneer er gedwongen hulp gegeven wordt, de verslaafde, wanneer hij of zij er af is, inziet dat het nodig was.
Dit is vrijwel nooit het geval.
Wanneer is iemand echt verslaafd?
Als iemand al behoorlijk bezig is met iets, en daar meer en meer tijd in gaat steken, of meer van gaat gebruiken, en de controle over het gebruik niet meer in de hand heeft, is een verslaving begonnen. Je denkt nog dat het wel meevalt, want dat denkt iedere verslaafde, maar probeer eens te stoppen, radicaal.
Dan merk je het gauw genoeg. Je kunt er niet of nauwelijks mee stoppen.
Of je stopt een tijdje en begint dan weer. Wees eens eerlijk naar jezelf toe : hoeveel en hoe vaak ben je in gedachten bezig met drank, porno, eten, drugs, spullen kopen, gokken, enzovoort?
Als je probeert onder deze vraag uit te komen of deze vraag bagatelliseert, ben je al aardig op weg een echte verslaafde te worden! Verslaafd zijn maakt ook dat je, of je het wilt of niet, in de greep van de duisternis bent. De duisternis wil je vast houden. Vandaar ook de leugens. De duivel is immers de vader van de leugen? Maar weet dat hij er niet op uit is je geluk te geven, waar je wel naar op zoek bent, maar hij wil jou ten gronde richten, hoe dan ook: stelen, slachten en verdelgen. Klinkt niet goed hè?
Wanneer is hulp mogelijk?
Volgens de theorie raakt iemand zowel lichamelijk als emotioneel verslaafd.
Maar we voegen er nog iets bij : je wordt gebonden, vastgehouden door machten van de duisternis. Je wilt loskomen maar het lukt niet meer. Lijkt het….
Je zit vast. Ben je dan slachtoffer? Nee, helemaal niet, want je kiest er zelf voor.
Als je eenmaal gebonden, verslaafd bent, denk je misschien dat je niet meer kunt kiezen en overgeleverd bent, maar ook dan is de keuze aan jou!
Wil je hulp? Niet je omgeving, maar jij??
Dat is jouw eigen keus!
En als je hulp wilt, is dat de grootste stap om te komen tot vrijheid!
En de volgende stappen volgen hoe dan ook, want als je samen met God deze weg op gaat, maakt Hij af wat Hij begon in jou.
daar kun je op vertrouwen!
Wat is de oorzaak van verslaving?
Als een mens een gevoel van verdriet, of angst wil verdoven, kan het zijn dat hij /zij naar middelen grijpt als drank, drugs, medicijnen, enzovoort.
Maar ook zijn er talloze andere oorzaken van verslavingen.
Een gevoel van leegte opvullen bijvoorbeeld, of mee willen doen in een vriendengroep, met drank en drugsgebruik.
Schulden denken op te lossen door te gaan gokken.
De grootste 'drive' is wel het onbevredigd voelen, eenzaam, emoties niet kwijt kunnen, en willen verdoven….
Ook angst, als gevolg van spanning bijvoorbeeld, maar ook van een binding, kan maken dat mensen naar verdovende middelen grijpen.
De een is gevoeliger voor verslavingen dan de ander. Men zegt dat die gevoeligheid in de genen ligt. In een familie zijn vaak meerdere verslaafden.
Wij geloven dat dat ook een binding kan zijn, een macht van verslaving in de familie.
Nog sterker, en dit kan een beetje eng klinken, maar die ervaring hebben we wel, is dat wanneer een verslaafd familielid sterft,
de macht die deze in bezit had, weer een familielid opzoekt.
Zo ontdekten we dat een aantal van de verslaafden pas verslaafde werden na overlijden van een vader of moeder.
Verslaving is verschrikkelijk. Het verwoest relaties, maakt de band tussen ouder en kind niet zelden kapot, tussen man en vrouw, en tussen vrienden.
Iemand die meerdere verslavingen gehad had, zei eens dat gokverslaving de ergste was. We maakten mensen mee die gokverslaafd waren en het is inderdaad een vreselijke soort die mensen compleet verwart en van de wereld haalt.
Onbereikbaar. Maar elke verslaving heeft z'n verschrikkingen, in die zin.
Verslaving maakt veel kapot maar de verslaafde steekt de kop in 't zand.
Verslaafden bagatelliseren het vaak door te zeggen : " ik kan er zo mee stoppen, hoor!"
Het kenmerk van verslaving is juist dat je er niet mee kunt stoppen.
Of " zo erg is het toch niet?"
Ze houden zichzelf net zo voor de gek als anderen.
Ze steken de kop in het zand, verbergen bijvoorbeeld drank en wat ze in publiek drinken noemen ze, maar alle glaasjes tussendoor niet. Ze kunnen zo goed verbergen en waarheid verzwijgen, ze geloven er zelf (bijna) in.
De omgeving heeft het niet altijd meteen door, maar ook komt voor ,dat iedereen allang weet dat iemand verslaafd is ,en dat diegene nog doet alsof er niks aan de hand is. Ernstig! Ik ken persoonlijk meerdere mensen die drankverslaafd zijn, al jaren. Overdag ruik je de alcohol al, als je ze een keer spreekt. Ze doen nog steeds of hun neus bloedt.
In deze gevallen zijn ook de partners op de hoogte, hoe kan het ook anders. Maar hulp willen ze niet want ' ze zijn toch niet verslaafd?" Ze vinden alles overdreven en een er van heeft zelfs volgens haar zeggen een relatie met de Heer. Ze ziet er niets fouts in.
Waarom zou ze dan zo stiekem overal flessen verstoppen, en drank mee nemen onder de douche?
Slapen gaat slecht dus moet er een extra 'slaapmutsje' genomen worden.
Gezondheid gaat ook minder, en er is onrust, altijd maar die onrust.
Dan is er weer het verslavende middel nodig. Verslaving geeft onrust!
Verslaving san drugs of drank, gokken of computerspelletjes kan zelfs agressief maken. En wat gebeurt er? Partner of kinderen worden de dupe. Er is geweld en er ontstaat veel angst.
De verslaafde die weer nuchter wordt vergaat van spijt en wroeging (want aanklagen is de duivel ook goed in, maar wel nadat de zonde begaan is) en pakt om dat gevoel te verdoven weer het middel of de handelswijze waaraan hij/zij verslaafd is.
Verslaafden kunnen erg egoïstisch worden. Alles draait om het middel.
Dit is net zo goed bekend van pornoverslaafden als drank en drugsverslaafden. Het wereldje wordt erg klein. Ik en mijn….meer heb ik niet nodig. Dat zal nooit gezegd worden, maar zo leeft het wel!
Ook al heeft de omgeving grote bewogenheid, er kan niets aan gedaan worden, tot de persoon werkelijk hulp wil aanvaarden, omdat hij of zij ziet dat dit een probleem is dat niet zomaar opgelost kan worden.
Want dat is een tweede leugen : " o.k. ik zie het in…ik zal er mee stoppen." of " ik zal het afbouwen."
En ze geloven er zelf ook in hoor!
" Dit weekend nog even en dan stop ik…"
Ken je het bekende " morgen ga ik aan de lijn?"
Het is iets waar om gelachen wordt, omdat het onschuldig is, maar bij verslaving werkt het net zo. Er is al de wereld aan smoezen verteld door verslaafde mensen.
Geloof ze niet!
Alleen het echte inzien en de echte aanpak ervan, met toestemming van de verslaafde, die zijn of haar nood inziet, kan helpen. En natuurlijk gebeuren daar ook bijzondere wonderen in! Dat iemand zelfs zonder daar zelf de hand in te hebben, bevrijd werd van drugs bijvoorbeeld. God is goed en voor Hem is niets onmogelijk.
Maar doorgaans is er meer nodig!
Wat moet ik dan doen om van de verslaving af te komen?
Zoals gezegd heb je allereerst inzicht nodig, erkenning van de situatie.
Volledige erkenning, dus niet een gedeeltelijke of een gebagatelliseerde erkenning.
" Ik ben wel verslaafd, maar…."
Erkenning zonder excuses!
En dan moet je echt hulp willen om er van af te komen. Dat is het tweede.
Daarna kun je, liefst samen met iemand die van je houdt, de passende hulp zoeken.
Dit is zeer uiteenlopend.
Als je ervoor bidt, dat de Heer je leidt in dit proces, zul je exact de hulp krijgen die je nodig hebt. Of dit nu van christenen of niet christenen is. Of van iemand die alle kennis in huis heeft of iemand die zich puur door de Heilige Geest laat leiden, een arts, een psychiater of een hulpverlener. Er is ook veel professionele hulp op dat gebied.
Wat wel heel belangrijk is : laat je door de Geest leiden!
Niet een kent jou zo goed, als Hij.
Hij weet waardoor het gekomen is en wat nodig is om er af te komen.
Bevrijding:
Aangezien er ook geestelijk banden worden gelegd, is het meestal wel nodig om buiten de lichamelijke losmaking ook bevrijd te worden.
Dit kan ook in samenwerking met de andere hulpverlening gebeuren.
Verder is het uitermate belangrijk dat je denken vernieuwd wordt.
Ook daar is meestal hulp bij nodig.
Waar je ook aan verslaafd bent, er is altijd hoop, altijd bevrijding mogelijk!
Jezus maakt echt vrij en Hij wil je helpen om je verslaving te overwinnen.
Als je hulp zoekt, bij een verslaving of er vragen over hebt, schroom niet contact op te nemen voor een vrijblijvend gesprek. Het kan zijn dat we ervaren dat we je zelf kunnen helpen, maar ook kan het zijn dat we je advies geven ergens anders naar toe te gaan.
We bidden, praten en begeleiden zeker ook mensen die (ernstig) verslaafd zijn en ze worden bevrijd en genezen. Niet omdat wij de kennis hebben maar wel omdat we de Heilige Geest hebben die ons leidt, inzicht geeft en ons kracht geeft waar wij zwak zijn.
Hij openbaart waar de problemen zitten, laat wortels en bindingen zien, en dat allemaal maar om een reden! Dat jij de vrijheid kunt gaan genieten die Jezus geeft!
En dan nog een woord voor jou, die dit leest, en die iemand kent die verslaafd is geraakt door diep verdriet.
Soms is verdriet zo diep en zo verscheurend pijnlijk, dat mensen het gevoel hebben dat het alleen met drank of drugs te verdoven is, om het leven leefbaar te maken.
Ik heb maar een woord: zie toe op elkaar!
Sta dan niet met raad of adviezen klaar, met vermaning al helemaal niet, maar laat de Heilige Geest door je heen werken naar diegene die zulk ondraaglijk lijden doormaakt.
Soms is verdriet zo diep en zo verscheurend pijnlijk, dat mensen het gevoel hebben dat het alleen met drank of drugs te verdoven is, om het leven leefbaar te maken.
Ik heb maar een woord: zie toe op elkaar!
Sta dan niet met raad of adviezen klaar, met vermaning al helemaal niet, maar laat de Heilige Geest door je heen werken naar diegene die zulk ondraaglijk lijden doormaakt.
