Over kritiek en correctie
Hoe kun je tegen je broeder of zuster zeggen:
‘Laat mij de splinter uit je oog verwijderen’ zolang je nog een balk in je eigen oog hebt?
(Matteüs 7:4)
Ja hoe?
Het was toen al een probleem, in de tijd van Jezus' wandelen op aarde, en het blijft een heel belangrijk aandachtspunt, voor ons allemaal.
Over kritiek, correctie enz gesproken: gisteren hoorde ik iemand zeggen dat Jezus ook.... tafels omgooide, mensen bestrafte enz.
Dat is maar ten dele waar, want als je het hele levensverhaal van Jezus leest, en daar een thema aan moet geven, zou dat niet 'correctie' zijn maar ' alles opofferende liefde'.
En naast alle liefde en wonderen die Hij deed, de bewogenheid die Hij had, was Hij ook recht door zee.
Dat klopt.
Maar het mag wel duidelijk zijn dat Jezus geen enkele balk in Zijn oog had, hè.
Hij is volmaakt, zonder zonde.
Dus als Iemand dat recht heeft.
En dan toch nog....
Juist zo opvallend is dat Hij zoooooveel mensen zag ( scharen) en toch zo weinig persoonlijk corrigeerde.
Hij onderwees, vertelde gelijkenissen om iets duidelijk te maken en iedereen kon dat op zichzelf toepassen. Hij zorgde niet voor tweedracht en wijzende vingertjes.
Hij gaf Zichzelf en deed alleen wat Hij de Vader zag doen.
Hij was ( is) bewogen over mensen. Hij was zelfs zeer vooruitstrevend in Zijn benadering naar vrouwen toe.
Hij was allerminst op de regels en wetten omdat Hij zich door liefde liet( en laat) leiden.
Waar Hij tegen op trad, was huichelarij, onechtheid, vrome praatjes, zonder de liefde, zonder een leven vol goede vrucht.
Hij was met ontferming bewogen over de schare die uitgeput en afgemat was, als schapen zonder herder. Hij zag de uitgeputte schare, de wanhopige gezichten. Hij kwam niet met een donderpreek vertellen waarom ze zo afgemat waren en ze op de vingers tikken of dreigen.
Hij wees ze niet op hun fouten en gebreken, Hij beWees ze liefde.
Kwam met troost, vergeving, genezing, woorden van opbouw, acceptatie.
Dat laatste, daar blonk Hij in uit!
En dat doet Hij nog steeds.
Als wij net als Hij, doen wat we de Vader zien doen, zal de nadruk niet op het corrigeren van anderen liggen maar op LIEFDE.
Als we de balk in ons eigen oog zien, voelen we geen enkele behoefte meer de splinter te verwijderen uit een andermans oog.
We zullen er niet eens op letten en ook bemerken dat we die niet scherp kunnen zien.
Mensen die scherp de gebreken bij een ander denken te zien, misleiden zichzelf.
Ze kijken wel, maar zien hun eigen balk en schrijven dat aan een ander toe. Of ze kijken liever naar anderen zodat ze hun eigen gebreken niet hoeven te zien en dus niet hoeven aan te pakken.
Hebben we er niet allemaal van tijd tot tijd last van?
Die gerichtheid op de splinters?
We zijn zelf gered door Jezus.
Door genade zijn we behouden.
Als er splinters zijn bij anderen, zou God dan Zelf niet heel goed in staat zijn, daar bij te helpen?
En zo Hij iemand nodig zou hebben, die splinter weg te halen, wie zou dat dan zijn?
Ik voel me niet geroepen.
Als ik het al doe, is het mijn eigen vlees.
Als de nadruk bij mensen en/of ook bij bepaalde bedieningen vooral gelegd wordt op correctie, vermaning enz. ben ik heel erg op mijn hoede.
Ook al wordt dan beweerd dat dat nu eenmaal bij het soort bediening hoort, ik zie Jezus er niet in en vindt er ook geen grond voor in het nieuwe testament.
De bron is dan waarschijnlijk niet de Heilige Geest. Waarom niet ?
Leer Jezus kennen en Zijn geweldige werk, en daardoor wie jij bent in Hem, leer God kennen en Zijn karakter, leer gevoelig te worden voor de Geest en je zult het zeker ontdekken!
Veel tijd in Zijn aanwezigheid doorbrengen verandert je compleet want met Wie je omgaat, daar word je mee besmet .
Jezus geeft ons de opdracht lief te hebben en heen te gaan en alle volkeren tot Zijn discipelen te maken.
Als je bezig bent mensen op hun tekortkomingen te wijzen, te vermanen en te corrigeren besef je dan vooral het hoogste gebod!
Matt. 22 : 37 - 40
" Hij zeide tot hem: Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod. Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten".
Ook profeten moeten zich daaraan dus onderwerpen.
Zullen we de balk niet een bord voor onze kop laten worden ?
En zullen we dan proberen de splinters gewoon aan God over te laten en de tijd die we dan overhebben, besteden aan liefhebben?
‘Laat mij de splinter uit je oog verwijderen’ zolang je nog een balk in je eigen oog hebt?
(Matteüs 7:4)
Ja hoe?
Het was toen al een probleem, in de tijd van Jezus' wandelen op aarde, en het blijft een heel belangrijk aandachtspunt, voor ons allemaal.
Over kritiek, correctie enz gesproken: gisteren hoorde ik iemand zeggen dat Jezus ook.... tafels omgooide, mensen bestrafte enz.
Dat is maar ten dele waar, want als je het hele levensverhaal van Jezus leest, en daar een thema aan moet geven, zou dat niet 'correctie' zijn maar ' alles opofferende liefde'.
En naast alle liefde en wonderen die Hij deed, de bewogenheid die Hij had, was Hij ook recht door zee.
Dat klopt.
Maar het mag wel duidelijk zijn dat Jezus geen enkele balk in Zijn oog had, hè.
Hij is volmaakt, zonder zonde.
Dus als Iemand dat recht heeft.
En dan toch nog....
Juist zo opvallend is dat Hij zoooooveel mensen zag ( scharen) en toch zo weinig persoonlijk corrigeerde.
Hij onderwees, vertelde gelijkenissen om iets duidelijk te maken en iedereen kon dat op zichzelf toepassen. Hij zorgde niet voor tweedracht en wijzende vingertjes.
Hij gaf Zichzelf en deed alleen wat Hij de Vader zag doen.
Hij was ( is) bewogen over mensen. Hij was zelfs zeer vooruitstrevend in Zijn benadering naar vrouwen toe.
Hij was allerminst op de regels en wetten omdat Hij zich door liefde liet( en laat) leiden.
Waar Hij tegen op trad, was huichelarij, onechtheid, vrome praatjes, zonder de liefde, zonder een leven vol goede vrucht.
Hij was met ontferming bewogen over de schare die uitgeput en afgemat was, als schapen zonder herder. Hij zag de uitgeputte schare, de wanhopige gezichten. Hij kwam niet met een donderpreek vertellen waarom ze zo afgemat waren en ze op de vingers tikken of dreigen.
Hij wees ze niet op hun fouten en gebreken, Hij beWees ze liefde.
Kwam met troost, vergeving, genezing, woorden van opbouw, acceptatie.
Dat laatste, daar blonk Hij in uit!
En dat doet Hij nog steeds.
Als wij net als Hij, doen wat we de Vader zien doen, zal de nadruk niet op het corrigeren van anderen liggen maar op LIEFDE.
Als we de balk in ons eigen oog zien, voelen we geen enkele behoefte meer de splinter te verwijderen uit een andermans oog.
We zullen er niet eens op letten en ook bemerken dat we die niet scherp kunnen zien.
Mensen die scherp de gebreken bij een ander denken te zien, misleiden zichzelf.
Ze kijken wel, maar zien hun eigen balk en schrijven dat aan een ander toe. Of ze kijken liever naar anderen zodat ze hun eigen gebreken niet hoeven te zien en dus niet hoeven aan te pakken.
Hebben we er niet allemaal van tijd tot tijd last van?
Die gerichtheid op de splinters?
We zijn zelf gered door Jezus.
Door genade zijn we behouden.
Als er splinters zijn bij anderen, zou God dan Zelf niet heel goed in staat zijn, daar bij te helpen?
En zo Hij iemand nodig zou hebben, die splinter weg te halen, wie zou dat dan zijn?
Ik voel me niet geroepen.
Als ik het al doe, is het mijn eigen vlees.
Als de nadruk bij mensen en/of ook bij bepaalde bedieningen vooral gelegd wordt op correctie, vermaning enz. ben ik heel erg op mijn hoede.
Ook al wordt dan beweerd dat dat nu eenmaal bij het soort bediening hoort, ik zie Jezus er niet in en vindt er ook geen grond voor in het nieuwe testament.
De bron is dan waarschijnlijk niet de Heilige Geest. Waarom niet ?
Leer Jezus kennen en Zijn geweldige werk, en daardoor wie jij bent in Hem, leer God kennen en Zijn karakter, leer gevoelig te worden voor de Geest en je zult het zeker ontdekken!
Veel tijd in Zijn aanwezigheid doorbrengen verandert je compleet want met Wie je omgaat, daar word je mee besmet .
Jezus geeft ons de opdracht lief te hebben en heen te gaan en alle volkeren tot Zijn discipelen te maken.
Als je bezig bent mensen op hun tekortkomingen te wijzen, te vermanen en te corrigeren besef je dan vooral het hoogste gebod!
Matt. 22 : 37 - 40
" Hij zeide tot hem: Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod. Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten".
Ook profeten moeten zich daaraan dus onderwerpen.
Zullen we de balk niet een bord voor onze kop laten worden ?
En zullen we dan proberen de splinters gewoon aan God over te laten en de tijd die we dan overhebben, besteden aan liefhebben?
