Mishandeling binnen relaties
(binnen huwelijk of relatie)
Meestal zijn het vrouwen en/ of kinderen die in situaties van mishandeling terecht komen, maar ook overkomt het, in mindere mate, mannen.
Kindermishandeling is een verhaal apart.
Een verschrikkelijk verhaal, dat ook veel aandacht verdient maar dat is niet waar ik het nu, in dit stukje over wil hebben. Ook het mishandelen van mannen door vrouwen of mannen, alhoewel het in mindere mate voorkomt, kan een ernstig probleem zijn.
Maar omdat dat toch weer anders is, zal ik me hier, om het eenvoudig te houden, beperken tot vrouwen. Echter als je daar als man slachtoffer van bent, zul je veel overeenkomsten ontdekken en ook wat aan dit verhaal kunnen hebben.
Al langere tijd heb ik op mijn hart er een stukje over te schrijven.
Ook als je iemand kent die hiermee worstelt, deel het stuk dan eens.
Er is nog wel eens onduidelijkheid over mishandeling.
Het wordt door daders en ook door slachtoffers zelfs regelmatig gebagatelliseerd.
Lichamelijke mishandeling
Onder lichamelijke mishandeling valt alles waarbij je lichamelijk over de grenzen van de ander gaat, de ander pijn doet, beschadigt of vast houdt. Je mag nooit een ander vast pakken wanneer hij/ zij dat niet wil, laat staan duwen, trekken, slaan, sleuren, stompen, schoppen, snijden, met voorwerpen gooien of slaan, gevangen zetten, in ruimten of door middel van materialen, vastbinden, aanranden, verkrachten, vloeistoffen, etenswaren en drinken over iemand heen gooien.
Het dwingen vies smakende of zelfs giftige vloeistoffen of andere waren te eten of drinken, materialen door te slikken. Ook dwingen te rennen ( opjagen) of tot andere acties aan te zetten, waarbij het slachtoffer fysiek gedwongen wordt.
Laat er geen onduidelijkheid over bestaan dat dit alles valt onder lichamelijke mishandeling!
Lichamelijke mishandeling gaat doorgaans samen met emotionele mishandeling.
Emotionele mishandeling
Daaronder wordt verstaan: vervloeken, vernederen, uitlachen, bedreigen, besmeuren, bespotten, overmatig kritisch zijn en daarbij de ander zwaar vernederen. Voortdurend negatief inpraten op de ander. De ander geen ruimte geven iets terug te zeggen.
De ander geen ruimte laten zichzelf te zijn maar in alles te dwingen het volgens zijn aanwijzingen te doen, zoals de kledingdracht, activiteiten binnens- en buitenshuis, opvoeding van de kinderen, enz.
Geheim
Een van de erg moeilijke dingen van mishandeling binnen relaties (en dan nog meer onder christenen) is het feit dat het verborgen moet blijven.
Daarom wil ik het hier eens 'open gooien' want ook hier zijn mensen die mishandelingen ondergaan waar niemand van mag weten.
Naar buiten toe moet 'mooi weer' gespeeld worden.
De mishandelaar uit in vele gevallen, om dit mooie beeld in stand te houden, allerlei soorten bedreigingen.
De meest bekende is: " als je het vertelt, zullen ze je niet geloven, want jij..."
Of " ik zal zeggen dat jij... en dan laat ik je voor gek verklaren."
" Iedereen zal vinden dat je het verdiend hebt"
" Ze zullen begrijpen dat je het bloed onder mijn nagels vandaan haalt"
" Ik ben niet het probleem, jij bent het probleem!"
" Denk je nu echt dat iemand jou gelooft?" en
" Je hebt het zelf uitgelokt"
En als jij je laat mishandelen, geloof je het, of je gaat het op den duur, geloven.
" Ik ben niet anders waard."
" Ik ben lastig"
" Ik ben de schuld, door mij is hij zo."
Leugens die je gelooft omdat je, meestal, toch al een laag zelfbeeld hebt en zo je dat niet had, krijg je dat wel.
Lichamelijke mishandeling gaat altijd samen met (meestal ernstige) emotionele mishandeling.
Je wordt uitgescholden, vernederd en vervloekt en dezelfde woorden worden keer op keer over je uitgesproken. Emotionele mishandeling maakt lichamelijke mishandeling langer mogelijk.
Door steeds te horen dat je niets bent, verschrikkelijk bent, walgelijk, afschuwelijk, smerig, uitdagend en dom en blij mag zijn dat je iemand 'gekregen' hebt, omdat niemand je zou willen, enzovoort, ga je dat geloven en blijf je bij degene die je mishandelt en erger nog : je verzet je steeds minder en ondergaat het alleen nog maar.
Omdat je duidelijk wordt gemaakt dat het jouw schuld is, dat het door jouw gedrag komt, ga je steeds meer je best doen om ' het goed te doen', beter te doen, en nog beter te doen.Maar je ontdekt al gauw dat het weinig tot niet helpt. Er verandert niets, en je doet het nooit goed genoeg. Je probeert steeds waardering te 'verdienen', liefde te winnen, aan te tonen dat je wel bent of kunt zijn wat hij verwacht.
Maar het werkt niet.
Nu zou je zeggen: dan is het duidelijk. Het ligt dus niet aan jou.
Ja, dat zou je denken als je nog helder was, maar dat ben je al lang niet meer.
Je bent gehersenspoeld en verward, eenzaam, geïsoleerd en hoort alleen nog maar de leugens. Je bent in een voortdurende staat van angst. Je hoort bijvoorbeeld de sleutel in de deur ( je partner komt thuis) en de paniek slaat toe.
Als er een prettige sfeer lijkt te zijn, ben je enorm op je hoede want het geweld kan zomaar ineens losbarsten. Bij elk geluid schrik je en een hand die jouw richting uit komt, misschien gewoon als een gebaar tijdens het vertellen, doet je al ineenkrimpen of, met je arm beschermend voor je hoofd, wegduiken. Je gedrag kan ook weer agressie oproepen. Dus probeer je toch zo ontspannen mogelijk over te komen.
Dit zorgt voor enorme verkramping en je zult al snel volkomen uitgeblust zijn, lichamelijk en emotioneel. In die staat verkerend, zul je steeds meer gaan twijfelen aan wat wel of niet normaal is en je eigen waarnemingsvermogen niet serieus meer nemen.
Er kan een diepere emotionele oorzaak zijn waardoor je je laat mishandelen, maar meestal kan dat pas aan bod komen als je buiten te situatie staat, en aan verwerking begint.
De Mishandelaar
Nog een punt waardoor het voor jou, als slachtoffer, vrijwel onmogelijk lijkt te zijn, naar buiten te komen is dat de partner die mishandelt in de meeste gevallen zich heel anders gedraagt, in de buitenwereld: meelevend, vriendelijk en sociaal, bewogen, zelfs geliefd bij collega's of mede- gemeenteleden, leden van de sport of muziekclub, vrienden en familie. En hij zorgt ervoor dat te blijven want de mishandelaar leeft ook wel in angst dat zijn daden naar buiten zullen komen. Hij doet veel voor een goede naam.
De manier waarop hij voorkomt ( en ook dit komt in veel gevallen voor), dat de mishandeling serieus wordt genomen is door zogenaamd toe te geven. Niet echt toegeven maar beperkt en ingepakt in allerlei redenen. Dit werkt veel beter en sterker uit dan het te ontkennen. Dat weet hij ook wel.
Mishandelaars zijn namelijk in veel gevallen( niet alle) ook zeer sterke manipulators.
Ze zeggen dan: " o ja, ik heb dat inderdaad een keer gedaan.
Toen het bloed onder mijn nagels vandaan werd gehaald, heb ik een keer een tikje ( of een duwtje enz) gegeven. Dat vond ik zo verschrikkelijk, ik haatte mezelf er om. Je begrijpt toch dat ik anders zoiets nooit zou doen?" En ze kunnen dan, door deze 'open houding', nogal eens rekenen op een begripsvolle reactie en zelfs respect van de omgeving.
Houding van de mishandelde partij
Deze reactie van de buitenwereld maakt het voor de mishandelde partij steeds moeilijker om naar buiten te komen.
Als ze het al willen...!
Want daar dient het volgende probleem zich aan, of liever gezegd de volgende twee.
Ten eerste houdt de mishandelde vrouw vaak toch nog van haar man ( partner) en ten tweede kan de mishandelaar, nadat de druk van de ketel is ( dus na de emotionele uitbarsting van geweld), ineens spijt betuigen. Beloftes worden gedaan en zelfs kan er gezegd worden: " wat ben je toch lief, een ander was allang bij me weggegaan!"
De mishandelaar kan twee gezichten hebben.
Deze berouwvolle houding verzacht het hart van de ( zwaar) mishandelde vrouw en ze vergeeft of krijgt zelfs medelijden met de man, die 'immers ook vanuit machteloosheid of spanning handelde'. Als je het kent weet je: je wilt gewoon zo graag vergeven want je verlangt naar liefde en dat is er nu toch? Je drinkt dat met volle teugen in: dat beetje waardering, dat kleine beetje genegenheid. Bovendien wordt er een appel gedaan op je loyaliteit dus ga je met goede moed weer door. Het is alsof je je ogen steeds opnieuw sluit voor de waarheid en de mooie woorden aanneemt en gelooft, waardoor je denkt en jezelf voorhoudt dat het vanaf nu beter zal gaan.
Waar je tijdens de mishandeling dacht :" dit is te erg, ik moet nu echt weg..." denk je daarna :" ach, het viel wel mee en hij zal het niet meer doen.
Hij ziet het in en zal veranderen. "
Als je in paniek hulp hebt ingeroepen, zul je misschien zelfs degene die hulp komt geven, geruststellen en zeggen dat het 'een misverstand was' of dat het 'nu al weer goed is.'
Dit kan extreme vormen aannemen en niet zelden wordt zelfs de arts die er bij moet komen, voorgelogen dat er een 'val van de trap' is geweest of dat het komt door struikelen of andere ongelukken. Artsen zijn ook niet gek en weten het vaak wel maar kunnen zonder een getuigenis van het slachtoffer niets doen. De dader stelt zich in vele gevallen zelfs heel behulpzaam en zorgzaam op wat de omgeving zand in de ogen strooit.
" Je hebt wel vaak wat, hè ?" wordt dan gezegd tegen de vrouw.
Of, als het slachtoffer er te geblutst en/of blauw uitziet om de deur uit te gaan, en de partner maar weer zegt dat ze ziek is, wordt er vanuit gegaan dat het een zwakke vrouw is.
Men krijgt zelfs medelijden met de partner die zich dit graag aan laat leunen omdat alles wat in zijn voordeel is, dankbaar wordt aanvaard.
Veel mishandelaars zijn, zoals ik al eerder zei, heel sterke en handige manipulators.
Ze kunnen werkelijk hun hele omgeving voor de gek houden en zelfs zeer emotioneel hun verhaal vertellen en spelen de rol van slachtoffer vaak heel goed.
Ze worden dan ook nogal eens geloofd.
Bovendien vertellen ze het vreselijke verhaal over hun niet aflatende strijd met de partner, graag en regelmatig en gaan zodoende uiteindelijk hun eigen verhaal ( haast) geloven. Niet helemaal, want diep in hun hart weten ze natuurlijk best wat er gebeurd is.
Naar buiten komen
Zelfs als degene die mishandeld wordt, eindelijk de moed grijpt om naar buiten te komen en met veel angst en moeite vertelt wat er gebeurd is, kan het zijn dat ze merkt dat de omgeving twijfelt.
Hij blijkt al allerlei verhalen verteld te hebben bijvoorbeeld, of hij komt te vriendelijk en zachtaardig over.
" Is het waar?"
" het is zo'n sympathieke man!"
" hij zegt dat zijn vrouw liegt en ik geloof hem wel"
" hij zegt dat ze aandacht wil.."
" hij geeft toe ooit eens een tikje te hebben gegeven maar zij blaast alles zo op!"
" ze is al langer overspannen..."
" ze is hysterisch... je weet toch dat ze vaak ziek was?"
Enzovoort, enzovoort.
Het moeilijke is dat vrouwen die mishandeld worden, na verloop van tijd, ook daadwerkelijk overspannen zijn.Daardoor gaan slachtoffers van geweld nog meer aan zichzelf twijfelen.
Naar buiten komen is dus voor jou, als je in die positie zit, beslist niet gemakkelijk en je zult moeten accepteren dat ook niet iedereen je zal geloven. Laat je daardoor niet bang maken, door je partner.
Zijn verhaal, dat niemand je zal geloven, kan deels waar zijn, maar hij kan het je ook voorhouden terwijl het er in werkelijkheid veel beter voor je uit ziet.
Want, gelukkig, er zijn beslist nog mensen die het wel geloven.
Degenen met de ' voelsprieten' die al langer voelden dat er iets niet in de haak was, of die alle 'ongelukjes' zagen en het niet vertrouwden. Of degenen die een keer een duidelijke verandering zagen in het gezicht van de 'dader'. Of gewoon mensen die je geloven op je woord en die God op je pad brengt.
Als je dit leest en je zit zelf in zo'n situatie, dan wil ik je aanmoedigen er mee naar buiten te komen. Maar... wees wel uiterst voorzichtig en ga met overleg te werk.
Vertel het alleen daar, waar je zeker bent geloofd te worden, bijvoorbeeld bij een officiële hulpverleningsinstantie, of mensen die ermee te maken hebben gehad, die alle 'ins en outs' kennen. Vluchten bijvoorbeeld kan, zeker als je kinderen hebt, grote consequenties hebben.
Laat je daar niet door weerhouden maar zorg wel dat je weet wat je rechten zijn.
Denk nooit meer : "het zal wel beter worden", want beter wordt het echt niet vanzelf!
Denk ook niet: " ja, maar hij is mijn man en ik mag niet bij hem weg". Zo zijn er vele vragen en twijfels die op kunnen komen, juist op het moment dat je er uit wilt breken.
Zelfs een gevangenis kan op een gegeven moment veilig voelen.
Ga met iemand praten die naar je luistert en je kan helpen antwoord te geven op de vele vragen die je hebt en een einde kan maken aan de verwarring waar je in zit.
Geen wettische mensen, want hier is liefde nodig, begrip, kennis en wijsheid en geen wetten!
Misschien zegt je man( vriend) tegen je, dat als jij naar buiten toe gaat praten, hij je kapot zal maken, je reputatie za vernietigen of erger nog ' je zal vermoorden'.
Laat je niet manipuleren en angst aanjagen door dit soort uitspraken.
Zoek je eigen veiligheid en als je kinderen hebt, ook die van je kinderen!
In het laatste geval ben je namelijk niet alleen verantwoordelijk voor jezelf maar ook voor je kinderen.
Als kinderen in het geweld van je partner betrokken worden, en je doet niets, ben je mede schuldig. Dat klinkt heftig maar het is zo. Kinderen verdienen jouw bescherming!
Ook als kinderen 'alleen' toeschouwer zijn van het geweld, lopen ze daar emotionele blutsen, zo niet ( ernstige) trauma's, van op! Als je jezelf niet waardevol genoeg vindt, om in te grijpen en jezelf te verdedigen, zorg dan in ieder geval dat je kinderen wel veilig zijn!
Maar ook als je geen kinderen hebt: je hoeft je niet te laten mishandelen! Dat kan niet en mag niet en is niet normaal! Niets wat jij gezegd of gedaan zou hebben, is reden om jou te mishandelen, te slaan of te schoppen. Niets! Er is nooit een reden voor mishandeling. Laat je dat niet langer aanpraten!
Wat regelmatig voorkomt ( en daardoor bij hulpinstanties bekend is) is dat de dader de 'aandacht van zichzelf zal afleiden' door met schokkende verhalen over jou naar buiten te komen. De verhalen hoeven zelfs geen kern van waarheid in zich te hebben ( kan wel) maar zijn bedoeld de omgeving te beïnvloeden, verwarren en op te zetten tegen jou, waardoor hij als dader geen gevaar meer loopt. De schijnwerpers worden op het slachtoffer gezet.
Helaas, met name onder christenen heeft deze manier van doen nogal eens succes.
Als de man( de dader) zijn partner aanwijst aan als ziek, psychisch gestoord, zondig, of gedemoniseerd zal de ( christelijke) omgeving het slachtoffer, met andere ogen bekijken. De dader, die zich 'vroom' en rechtvaardig voor doet en zelfs zogenaamd meeleven voor zijn partner aan de dag legt (..' hij vindt het ook zo erg voor haar') , gaat vrij uit. Dit is een hachelijke situatie omdat het slachtoffer daardoor ingesloten raakt en niet zelden heel veel vrienden verliest, gemeenten uit wordt gestuurd en wordt bestempeld als leugenaar, zondaar of gevaarlijk
bezet.
De officiële hulpinstanties zullen de situatie in de meeste gevallen wel helder kunnen beoordelen, maar de 'christelijke' wereld zal, wanneer het eenmaal een mening gevormd heeft, zich ook van die conclusie of onderzoeksresultaten, helaas niet altijd wat aantrekken.
Gelukkig zijn ook daarin andere voorbeelden, van gemeenten waar de leiding of het pastorale team het wel wijs aanpakte en daardoor goede eerste hulp kon bieden.
Maar dan nog blijft staan, dat hulp binnen een christelijke gemeenschap vaak te weinig objectief is. De vraag is ook of men de stappen durft te ondernemen om slachtoffer ( en eventueel kinderen) in veiligheid te brengen. Men is nogal eens bang voor het oordeel van buiten en/ of denkt zelf nog iets aan de situatie te kunnen doen. Maar daarvoor moet men echt de juiste kennis in huis hebben, en kunnen helpen knopen door te
hakken. Natuurlijk is er altijd hoop, maar alleen daar, waar duidelijk medewerking is, en de dader zijn probleem werkelijk in ziet. Of dit het geval is, is niet gemakkelijk te beoordelen. Hulpverleners moeten door alle tactieken, spelletjes en manipulatie heen kunnen kijken en een helder geestelijk inzicht hebben.
Als jij in een situatie zit van mishandeling, hoe onmogelijk het voor jou ook lijkt, daar ooit uit te komen, weet dan dat je, als je dat echt wilt, en niet twijfelt, de macht hebt er uit te breken en dat bij God alles mogelijk is!
Als je samen met Hem de eerste stap neemt om er uit te komen, zal Hij je helpen en je zult merken dat Hij wil dat je vrij bent! Hij zal je genade geven en uitkomst. ( Hebr. 4:16) Hij wil je de weg tonen die je gaan moet, wijsheid geven en mensen op je pad brengen. Hij geeft openingen, vertrouw er maar op! Hij veroordeelt je niet! Hij is je Vader, jij bent Zijn waardevolle dochter( zoon) , Hij houdt zoveel van jou! Hij vindt het heel erg dat je in zo'n situatie zit. Het is absoluut niet Zijn wil en je hebt het ook niet 'verdiend'.
Je eerste stap: doorbreek het isolement. ( Hebr. 10:35)
Wil je zo graag dat je huwelijk zal slagen? Dat is een mooie instelling, maar doe het niet alleen! Voel je je een mislukkeling? Het is een leugen. Want als je huwelijk door mishandeling stuk loopt ben je geen mislukkeling, maar wel gewond. Je hebt niets fout gedaan, het is niet jouw schuld, je had het niet beter kunnen doen. Het is heel verdrietig en het laatste wat je nodig hebt is oordeel, noch van anderen, noch van jezelf.
Wat je nu allereerst nodig hebt is liefde en een luisterend oor.
Als je herstel wilt, voor je relatie is dat alleen mogelijk als er professionele hulp komt en ook door je partner hulp aanvaard wordt en wordt ingezien dat er werkelijk een groot probleem is.
Ik hoop dat de Heilige Geest door dit stukje tot je hart zal spreken.
Luister maar naar Hem, Hij zal je moed, troost en kracht geven.
Misschien ben je heel bang voor wat er komen gaat, het onbekende, onveilige.
Het betrekken van anderen in jouw privé situatie, waar je je zo voor schaamt.
Het is ook een grote stap.
Daarom heb je Hem zo hard nodig.
Hij zal je hier echt uitleiden!
Zonder Hem kun je dat niet.
Maar met Hem ( en dat weet ik uit eigen ervaring van, gelukkig alweer, ruim 26 jaar geleden, op mijn 28e ) zul je het aan kunnen.
Je zult over de hoogste muur springen.
Gemakkelijk zal het niet zijn, maar zeker met Hem, wel mogelijk!
Je bent niet gemaakt om vernederd en mishandeld te worden, geloof dat niet.
Je bent gemaakt om vrij te zijn!
Galaten 5: 1
" opdat wij waarlijk vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt. Houdt dus stand en laat je niet weer een slavenjuk opleggen."
Meestal zijn het vrouwen en/ of kinderen die in situaties van mishandeling terecht komen, maar ook overkomt het, in mindere mate, mannen.
Kindermishandeling is een verhaal apart.
Een verschrikkelijk verhaal, dat ook veel aandacht verdient maar dat is niet waar ik het nu, in dit stukje over wil hebben. Ook het mishandelen van mannen door vrouwen of mannen, alhoewel het in mindere mate voorkomt, kan een ernstig probleem zijn.
Maar omdat dat toch weer anders is, zal ik me hier, om het eenvoudig te houden, beperken tot vrouwen. Echter als je daar als man slachtoffer van bent, zul je veel overeenkomsten ontdekken en ook wat aan dit verhaal kunnen hebben.
Al langere tijd heb ik op mijn hart er een stukje over te schrijven.
Ook als je iemand kent die hiermee worstelt, deel het stuk dan eens.
Er is nog wel eens onduidelijkheid over mishandeling.
Het wordt door daders en ook door slachtoffers zelfs regelmatig gebagatelliseerd.
Lichamelijke mishandeling
Onder lichamelijke mishandeling valt alles waarbij je lichamelijk over de grenzen van de ander gaat, de ander pijn doet, beschadigt of vast houdt. Je mag nooit een ander vast pakken wanneer hij/ zij dat niet wil, laat staan duwen, trekken, slaan, sleuren, stompen, schoppen, snijden, met voorwerpen gooien of slaan, gevangen zetten, in ruimten of door middel van materialen, vastbinden, aanranden, verkrachten, vloeistoffen, etenswaren en drinken over iemand heen gooien.
Het dwingen vies smakende of zelfs giftige vloeistoffen of andere waren te eten of drinken, materialen door te slikken. Ook dwingen te rennen ( opjagen) of tot andere acties aan te zetten, waarbij het slachtoffer fysiek gedwongen wordt.
Laat er geen onduidelijkheid over bestaan dat dit alles valt onder lichamelijke mishandeling!
Lichamelijke mishandeling gaat doorgaans samen met emotionele mishandeling.
Emotionele mishandeling
Daaronder wordt verstaan: vervloeken, vernederen, uitlachen, bedreigen, besmeuren, bespotten, overmatig kritisch zijn en daarbij de ander zwaar vernederen. Voortdurend negatief inpraten op de ander. De ander geen ruimte geven iets terug te zeggen.
De ander geen ruimte laten zichzelf te zijn maar in alles te dwingen het volgens zijn aanwijzingen te doen, zoals de kledingdracht, activiteiten binnens- en buitenshuis, opvoeding van de kinderen, enz.
Geheim
Een van de erg moeilijke dingen van mishandeling binnen relaties (en dan nog meer onder christenen) is het feit dat het verborgen moet blijven.
Daarom wil ik het hier eens 'open gooien' want ook hier zijn mensen die mishandelingen ondergaan waar niemand van mag weten.
Naar buiten toe moet 'mooi weer' gespeeld worden.
De mishandelaar uit in vele gevallen, om dit mooie beeld in stand te houden, allerlei soorten bedreigingen.
De meest bekende is: " als je het vertelt, zullen ze je niet geloven, want jij..."
Of " ik zal zeggen dat jij... en dan laat ik je voor gek verklaren."
" Iedereen zal vinden dat je het verdiend hebt"
" Ze zullen begrijpen dat je het bloed onder mijn nagels vandaan haalt"
" Ik ben niet het probleem, jij bent het probleem!"
" Denk je nu echt dat iemand jou gelooft?" en
" Je hebt het zelf uitgelokt"
En als jij je laat mishandelen, geloof je het, of je gaat het op den duur, geloven.
" Ik ben niet anders waard."
" Ik ben lastig"
" Ik ben de schuld, door mij is hij zo."
Leugens die je gelooft omdat je, meestal, toch al een laag zelfbeeld hebt en zo je dat niet had, krijg je dat wel.
Lichamelijke mishandeling gaat altijd samen met (meestal ernstige) emotionele mishandeling.
Je wordt uitgescholden, vernederd en vervloekt en dezelfde woorden worden keer op keer over je uitgesproken. Emotionele mishandeling maakt lichamelijke mishandeling langer mogelijk.
Door steeds te horen dat je niets bent, verschrikkelijk bent, walgelijk, afschuwelijk, smerig, uitdagend en dom en blij mag zijn dat je iemand 'gekregen' hebt, omdat niemand je zou willen, enzovoort, ga je dat geloven en blijf je bij degene die je mishandelt en erger nog : je verzet je steeds minder en ondergaat het alleen nog maar.
Omdat je duidelijk wordt gemaakt dat het jouw schuld is, dat het door jouw gedrag komt, ga je steeds meer je best doen om ' het goed te doen', beter te doen, en nog beter te doen.Maar je ontdekt al gauw dat het weinig tot niet helpt. Er verandert niets, en je doet het nooit goed genoeg. Je probeert steeds waardering te 'verdienen', liefde te winnen, aan te tonen dat je wel bent of kunt zijn wat hij verwacht.
Maar het werkt niet.
Nu zou je zeggen: dan is het duidelijk. Het ligt dus niet aan jou.
Ja, dat zou je denken als je nog helder was, maar dat ben je al lang niet meer.
Je bent gehersenspoeld en verward, eenzaam, geïsoleerd en hoort alleen nog maar de leugens. Je bent in een voortdurende staat van angst. Je hoort bijvoorbeeld de sleutel in de deur ( je partner komt thuis) en de paniek slaat toe.
Als er een prettige sfeer lijkt te zijn, ben je enorm op je hoede want het geweld kan zomaar ineens losbarsten. Bij elk geluid schrik je en een hand die jouw richting uit komt, misschien gewoon als een gebaar tijdens het vertellen, doet je al ineenkrimpen of, met je arm beschermend voor je hoofd, wegduiken. Je gedrag kan ook weer agressie oproepen. Dus probeer je toch zo ontspannen mogelijk over te komen.
Dit zorgt voor enorme verkramping en je zult al snel volkomen uitgeblust zijn, lichamelijk en emotioneel. In die staat verkerend, zul je steeds meer gaan twijfelen aan wat wel of niet normaal is en je eigen waarnemingsvermogen niet serieus meer nemen.
Er kan een diepere emotionele oorzaak zijn waardoor je je laat mishandelen, maar meestal kan dat pas aan bod komen als je buiten te situatie staat, en aan verwerking begint.
De Mishandelaar
Nog een punt waardoor het voor jou, als slachtoffer, vrijwel onmogelijk lijkt te zijn, naar buiten te komen is dat de partner die mishandelt in de meeste gevallen zich heel anders gedraagt, in de buitenwereld: meelevend, vriendelijk en sociaal, bewogen, zelfs geliefd bij collega's of mede- gemeenteleden, leden van de sport of muziekclub, vrienden en familie. En hij zorgt ervoor dat te blijven want de mishandelaar leeft ook wel in angst dat zijn daden naar buiten zullen komen. Hij doet veel voor een goede naam.
De manier waarop hij voorkomt ( en ook dit komt in veel gevallen voor), dat de mishandeling serieus wordt genomen is door zogenaamd toe te geven. Niet echt toegeven maar beperkt en ingepakt in allerlei redenen. Dit werkt veel beter en sterker uit dan het te ontkennen. Dat weet hij ook wel.
Mishandelaars zijn namelijk in veel gevallen( niet alle) ook zeer sterke manipulators.
Ze zeggen dan: " o ja, ik heb dat inderdaad een keer gedaan.
Toen het bloed onder mijn nagels vandaan werd gehaald, heb ik een keer een tikje ( of een duwtje enz) gegeven. Dat vond ik zo verschrikkelijk, ik haatte mezelf er om. Je begrijpt toch dat ik anders zoiets nooit zou doen?" En ze kunnen dan, door deze 'open houding', nogal eens rekenen op een begripsvolle reactie en zelfs respect van de omgeving.
Houding van de mishandelde partij
Deze reactie van de buitenwereld maakt het voor de mishandelde partij steeds moeilijker om naar buiten te komen.
Als ze het al willen...!
Want daar dient het volgende probleem zich aan, of liever gezegd de volgende twee.
Ten eerste houdt de mishandelde vrouw vaak toch nog van haar man ( partner) en ten tweede kan de mishandelaar, nadat de druk van de ketel is ( dus na de emotionele uitbarsting van geweld), ineens spijt betuigen. Beloftes worden gedaan en zelfs kan er gezegd worden: " wat ben je toch lief, een ander was allang bij me weggegaan!"
De mishandelaar kan twee gezichten hebben.
Deze berouwvolle houding verzacht het hart van de ( zwaar) mishandelde vrouw en ze vergeeft of krijgt zelfs medelijden met de man, die 'immers ook vanuit machteloosheid of spanning handelde'. Als je het kent weet je: je wilt gewoon zo graag vergeven want je verlangt naar liefde en dat is er nu toch? Je drinkt dat met volle teugen in: dat beetje waardering, dat kleine beetje genegenheid. Bovendien wordt er een appel gedaan op je loyaliteit dus ga je met goede moed weer door. Het is alsof je je ogen steeds opnieuw sluit voor de waarheid en de mooie woorden aanneemt en gelooft, waardoor je denkt en jezelf voorhoudt dat het vanaf nu beter zal gaan.
Waar je tijdens de mishandeling dacht :" dit is te erg, ik moet nu echt weg..." denk je daarna :" ach, het viel wel mee en hij zal het niet meer doen.
Hij ziet het in en zal veranderen. "
Als je in paniek hulp hebt ingeroepen, zul je misschien zelfs degene die hulp komt geven, geruststellen en zeggen dat het 'een misverstand was' of dat het 'nu al weer goed is.'
Dit kan extreme vormen aannemen en niet zelden wordt zelfs de arts die er bij moet komen, voorgelogen dat er een 'val van de trap' is geweest of dat het komt door struikelen of andere ongelukken. Artsen zijn ook niet gek en weten het vaak wel maar kunnen zonder een getuigenis van het slachtoffer niets doen. De dader stelt zich in vele gevallen zelfs heel behulpzaam en zorgzaam op wat de omgeving zand in de ogen strooit.
" Je hebt wel vaak wat, hè ?" wordt dan gezegd tegen de vrouw.
Of, als het slachtoffer er te geblutst en/of blauw uitziet om de deur uit te gaan, en de partner maar weer zegt dat ze ziek is, wordt er vanuit gegaan dat het een zwakke vrouw is.
Men krijgt zelfs medelijden met de partner die zich dit graag aan laat leunen omdat alles wat in zijn voordeel is, dankbaar wordt aanvaard.
Veel mishandelaars zijn, zoals ik al eerder zei, heel sterke en handige manipulators.
Ze kunnen werkelijk hun hele omgeving voor de gek houden en zelfs zeer emotioneel hun verhaal vertellen en spelen de rol van slachtoffer vaak heel goed.
Ze worden dan ook nogal eens geloofd.
Bovendien vertellen ze het vreselijke verhaal over hun niet aflatende strijd met de partner, graag en regelmatig en gaan zodoende uiteindelijk hun eigen verhaal ( haast) geloven. Niet helemaal, want diep in hun hart weten ze natuurlijk best wat er gebeurd is.
Naar buiten komen
Zelfs als degene die mishandeld wordt, eindelijk de moed grijpt om naar buiten te komen en met veel angst en moeite vertelt wat er gebeurd is, kan het zijn dat ze merkt dat de omgeving twijfelt.
Hij blijkt al allerlei verhalen verteld te hebben bijvoorbeeld, of hij komt te vriendelijk en zachtaardig over.
" Is het waar?"
" het is zo'n sympathieke man!"
" hij zegt dat zijn vrouw liegt en ik geloof hem wel"
" hij zegt dat ze aandacht wil.."
" hij geeft toe ooit eens een tikje te hebben gegeven maar zij blaast alles zo op!"
" ze is al langer overspannen..."
" ze is hysterisch... je weet toch dat ze vaak ziek was?"
Enzovoort, enzovoort.
Het moeilijke is dat vrouwen die mishandeld worden, na verloop van tijd, ook daadwerkelijk overspannen zijn.Daardoor gaan slachtoffers van geweld nog meer aan zichzelf twijfelen.
Naar buiten komen is dus voor jou, als je in die positie zit, beslist niet gemakkelijk en je zult moeten accepteren dat ook niet iedereen je zal geloven. Laat je daardoor niet bang maken, door je partner.
Zijn verhaal, dat niemand je zal geloven, kan deels waar zijn, maar hij kan het je ook voorhouden terwijl het er in werkelijkheid veel beter voor je uit ziet.
Want, gelukkig, er zijn beslist nog mensen die het wel geloven.
Degenen met de ' voelsprieten' die al langer voelden dat er iets niet in de haak was, of die alle 'ongelukjes' zagen en het niet vertrouwden. Of degenen die een keer een duidelijke verandering zagen in het gezicht van de 'dader'. Of gewoon mensen die je geloven op je woord en die God op je pad brengt.
Als je dit leest en je zit zelf in zo'n situatie, dan wil ik je aanmoedigen er mee naar buiten te komen. Maar... wees wel uiterst voorzichtig en ga met overleg te werk.
Vertel het alleen daar, waar je zeker bent geloofd te worden, bijvoorbeeld bij een officiële hulpverleningsinstantie, of mensen die ermee te maken hebben gehad, die alle 'ins en outs' kennen. Vluchten bijvoorbeeld kan, zeker als je kinderen hebt, grote consequenties hebben.
Laat je daar niet door weerhouden maar zorg wel dat je weet wat je rechten zijn.
Denk nooit meer : "het zal wel beter worden", want beter wordt het echt niet vanzelf!
Denk ook niet: " ja, maar hij is mijn man en ik mag niet bij hem weg". Zo zijn er vele vragen en twijfels die op kunnen komen, juist op het moment dat je er uit wilt breken.
Zelfs een gevangenis kan op een gegeven moment veilig voelen.
Ga met iemand praten die naar je luistert en je kan helpen antwoord te geven op de vele vragen die je hebt en een einde kan maken aan de verwarring waar je in zit.
Geen wettische mensen, want hier is liefde nodig, begrip, kennis en wijsheid en geen wetten!
Misschien zegt je man( vriend) tegen je, dat als jij naar buiten toe gaat praten, hij je kapot zal maken, je reputatie za vernietigen of erger nog ' je zal vermoorden'.
Laat je niet manipuleren en angst aanjagen door dit soort uitspraken.
Zoek je eigen veiligheid en als je kinderen hebt, ook die van je kinderen!
In het laatste geval ben je namelijk niet alleen verantwoordelijk voor jezelf maar ook voor je kinderen.
Als kinderen in het geweld van je partner betrokken worden, en je doet niets, ben je mede schuldig. Dat klinkt heftig maar het is zo. Kinderen verdienen jouw bescherming!
Ook als kinderen 'alleen' toeschouwer zijn van het geweld, lopen ze daar emotionele blutsen, zo niet ( ernstige) trauma's, van op! Als je jezelf niet waardevol genoeg vindt, om in te grijpen en jezelf te verdedigen, zorg dan in ieder geval dat je kinderen wel veilig zijn!
Maar ook als je geen kinderen hebt: je hoeft je niet te laten mishandelen! Dat kan niet en mag niet en is niet normaal! Niets wat jij gezegd of gedaan zou hebben, is reden om jou te mishandelen, te slaan of te schoppen. Niets! Er is nooit een reden voor mishandeling. Laat je dat niet langer aanpraten!
Wat regelmatig voorkomt ( en daardoor bij hulpinstanties bekend is) is dat de dader de 'aandacht van zichzelf zal afleiden' door met schokkende verhalen over jou naar buiten te komen. De verhalen hoeven zelfs geen kern van waarheid in zich te hebben ( kan wel) maar zijn bedoeld de omgeving te beïnvloeden, verwarren en op te zetten tegen jou, waardoor hij als dader geen gevaar meer loopt. De schijnwerpers worden op het slachtoffer gezet.
Helaas, met name onder christenen heeft deze manier van doen nogal eens succes.
Als de man( de dader) zijn partner aanwijst aan als ziek, psychisch gestoord, zondig, of gedemoniseerd zal de ( christelijke) omgeving het slachtoffer, met andere ogen bekijken. De dader, die zich 'vroom' en rechtvaardig voor doet en zelfs zogenaamd meeleven voor zijn partner aan de dag legt (..' hij vindt het ook zo erg voor haar') , gaat vrij uit. Dit is een hachelijke situatie omdat het slachtoffer daardoor ingesloten raakt en niet zelden heel veel vrienden verliest, gemeenten uit wordt gestuurd en wordt bestempeld als leugenaar, zondaar of gevaarlijk
bezet.
De officiële hulpinstanties zullen de situatie in de meeste gevallen wel helder kunnen beoordelen, maar de 'christelijke' wereld zal, wanneer het eenmaal een mening gevormd heeft, zich ook van die conclusie of onderzoeksresultaten, helaas niet altijd wat aantrekken.
Gelukkig zijn ook daarin andere voorbeelden, van gemeenten waar de leiding of het pastorale team het wel wijs aanpakte en daardoor goede eerste hulp kon bieden.
Maar dan nog blijft staan, dat hulp binnen een christelijke gemeenschap vaak te weinig objectief is. De vraag is ook of men de stappen durft te ondernemen om slachtoffer ( en eventueel kinderen) in veiligheid te brengen. Men is nogal eens bang voor het oordeel van buiten en/ of denkt zelf nog iets aan de situatie te kunnen doen. Maar daarvoor moet men echt de juiste kennis in huis hebben, en kunnen helpen knopen door te
hakken. Natuurlijk is er altijd hoop, maar alleen daar, waar duidelijk medewerking is, en de dader zijn probleem werkelijk in ziet. Of dit het geval is, is niet gemakkelijk te beoordelen. Hulpverleners moeten door alle tactieken, spelletjes en manipulatie heen kunnen kijken en een helder geestelijk inzicht hebben.
Als jij in een situatie zit van mishandeling, hoe onmogelijk het voor jou ook lijkt, daar ooit uit te komen, weet dan dat je, als je dat echt wilt, en niet twijfelt, de macht hebt er uit te breken en dat bij God alles mogelijk is!
Als je samen met Hem de eerste stap neemt om er uit te komen, zal Hij je helpen en je zult merken dat Hij wil dat je vrij bent! Hij zal je genade geven en uitkomst. ( Hebr. 4:16) Hij wil je de weg tonen die je gaan moet, wijsheid geven en mensen op je pad brengen. Hij geeft openingen, vertrouw er maar op! Hij veroordeelt je niet! Hij is je Vader, jij bent Zijn waardevolle dochter( zoon) , Hij houdt zoveel van jou! Hij vindt het heel erg dat je in zo'n situatie zit. Het is absoluut niet Zijn wil en je hebt het ook niet 'verdiend'.
Je eerste stap: doorbreek het isolement. ( Hebr. 10:35)
Wil je zo graag dat je huwelijk zal slagen? Dat is een mooie instelling, maar doe het niet alleen! Voel je je een mislukkeling? Het is een leugen. Want als je huwelijk door mishandeling stuk loopt ben je geen mislukkeling, maar wel gewond. Je hebt niets fout gedaan, het is niet jouw schuld, je had het niet beter kunnen doen. Het is heel verdrietig en het laatste wat je nodig hebt is oordeel, noch van anderen, noch van jezelf.
Wat je nu allereerst nodig hebt is liefde en een luisterend oor.
Als je herstel wilt, voor je relatie is dat alleen mogelijk als er professionele hulp komt en ook door je partner hulp aanvaard wordt en wordt ingezien dat er werkelijk een groot probleem is.
Ik hoop dat de Heilige Geest door dit stukje tot je hart zal spreken.
Luister maar naar Hem, Hij zal je moed, troost en kracht geven.
Misschien ben je heel bang voor wat er komen gaat, het onbekende, onveilige.
Het betrekken van anderen in jouw privé situatie, waar je je zo voor schaamt.
Het is ook een grote stap.
Daarom heb je Hem zo hard nodig.
Hij zal je hier echt uitleiden!
Zonder Hem kun je dat niet.
Maar met Hem ( en dat weet ik uit eigen ervaring van, gelukkig alweer, ruim 26 jaar geleden, op mijn 28e ) zul je het aan kunnen.
Je zult over de hoogste muur springen.
Gemakkelijk zal het niet zijn, maar zeker met Hem, wel mogelijk!
Je bent niet gemaakt om vernederd en mishandeld te worden, geloof dat niet.
Je bent gemaakt om vrij te zijn!
Galaten 5: 1
" opdat wij waarlijk vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt. Houdt dus stand en laat je niet weer een slavenjuk opleggen."
P.S
Aan de dader:
Lees je dit en ben jij de 'dader'?
Dan vind je dat vast al een vervelend woord.
Dat begrijp ik, maar het belangrijkst is dat je eerlijk wordt, allereerst naar jezelf. Dat je de realiteit onder ogen gaat zien.
Ook voor jou is er zeker hoop op vrijheid!
Maar als je het nu, door dit stukje, bent gaan inzien, denk dan niet dat het verandert doordat je het vanaf nu anders gaat aanpakken.
Dit probleem verdwijnt nooit zomaar!
( Lees ook eens: Jakobus 1: 19-27 en Jakobus 4: 1 t/m 10 en 1 Petrus 3: 7)
Laat het niet voortwoekeren, maar alsjeblieft : zoek hulp!
Dit kun je niet alleen.
Geef ook je partner niet de schuld van jouw gedrag.
Er is nooit een reden om je te gedragen zoals je doet.
Laat God nu spreken tot jouw hart. Hij houdt ook nog steeds, zo enorm veel van jou, Hij kent je hart, Hij kent je achtergrond. Hij alleen weet wat er in je leeft.
Als je echt wilt, kan en wil Hij jou en je partner( en kinderen) door een proces van volkomen herstel leiden.
Ook voor jou is het nu belangrijk de juiste personen te vinden: niet de meepraters, maar mensen die je werkelijk helpen, het probleem helder en eerlijk beoordelen maar jou met liefde en zonder veroordeling
aanvaarden en behandelen.
Het getuigt van moed als je dit doet!
Ook jij kunt je volkomen machteloos en hulpeloos voelen.
Misschien wil je het niet, maar doe je het toch steeds weer.
Zoek dan hulp!
Laat je niet door je angst voor afwijzing tegenhouden.
Ook daar zal je Vader je helpen, leiden en ondersteunen.
Maar aan jou is de keuze en aan jou de eerste stap.
Ga je ontkennen of op je knieën?
( 1 Joh. 1: 9,10)
Je hebt nu de kans!
Naschrift:
Als je in zo'n situatie zit en je onderneemt niets, maar wacht af of het beter gaat, zul je over 10 of zelfs over 20 jaar nog steeds in dezelfde situatie zitten.
Sta dat jezelf niet toe! Stop met wegvluchten voor je problemen en begin terug te vechten voor je leven!
Aan de dader:
Lees je dit en ben jij de 'dader'?
Dan vind je dat vast al een vervelend woord.
Dat begrijp ik, maar het belangrijkst is dat je eerlijk wordt, allereerst naar jezelf. Dat je de realiteit onder ogen gaat zien.
Ook voor jou is er zeker hoop op vrijheid!
Maar als je het nu, door dit stukje, bent gaan inzien, denk dan niet dat het verandert doordat je het vanaf nu anders gaat aanpakken.
Dit probleem verdwijnt nooit zomaar!
( Lees ook eens: Jakobus 1: 19-27 en Jakobus 4: 1 t/m 10 en 1 Petrus 3: 7)
Laat het niet voortwoekeren, maar alsjeblieft : zoek hulp!
Dit kun je niet alleen.
Geef ook je partner niet de schuld van jouw gedrag.
Er is nooit een reden om je te gedragen zoals je doet.
Laat God nu spreken tot jouw hart. Hij houdt ook nog steeds, zo enorm veel van jou, Hij kent je hart, Hij kent je achtergrond. Hij alleen weet wat er in je leeft.
Als je echt wilt, kan en wil Hij jou en je partner( en kinderen) door een proces van volkomen herstel leiden.
Ook voor jou is het nu belangrijk de juiste personen te vinden: niet de meepraters, maar mensen die je werkelijk helpen, het probleem helder en eerlijk beoordelen maar jou met liefde en zonder veroordeling
aanvaarden en behandelen.
Het getuigt van moed als je dit doet!
Ook jij kunt je volkomen machteloos en hulpeloos voelen.
Misschien wil je het niet, maar doe je het toch steeds weer.
Zoek dan hulp!
Laat je niet door je angst voor afwijzing tegenhouden.
Ook daar zal je Vader je helpen, leiden en ondersteunen.
Maar aan jou is de keuze en aan jou de eerste stap.
Ga je ontkennen of op je knieën?
( 1 Joh. 1: 9,10)
Je hebt nu de kans!
Naschrift:
Als je in zo'n situatie zit en je onderneemt niets, maar wacht af of het beter gaat, zul je over 10 of zelfs over 20 jaar nog steeds in dezelfde situatie zitten.
Sta dat jezelf niet toe! Stop met wegvluchten voor je problemen en begin terug te vechten voor je leven!
