Jezus hart huilt
Vannacht kon ik niet slapen. Ik
lag te denken en te bidden. Vaak zijn dat de momenten dat de Heer me iets laat
zien. Meestal is dat iets wat diep uit Zijn hart komt. Zoals je van mens tot
mens ineens je hart kunt delen, zo deelt Jezus ook graag Zijn hart met ons,
want er leeft veel in Zijn hart.
Jezus hart huilt, Hij wordt nog steeds geslagen en verwond, door Zijn eigen kinderen zelfs voor dood achtergelaten, hongerig en dorstig, weggegooid, beroddeld, vergeten, uit de gemeenschap gestoten, afgewezen en veroordeeld.
Jezus wordt voor oud vuil aan de weg gezet, Hij wordt belasterd en bespot, mensen verheffen zich ver boven Hem en wijzen Hem na met de vinger. Ze vertellen het elkaar en de deuren gaan dicht. Ze stenigen Hem. Daar ligt Hij eenzaam en alleen.
"Hoe is dat mogelijk?" zul je denken, "wij zouden zoiets nooit met Jezus doen".
Nee? Echt niet?
En wat nou als Jezus jou daar wel van beschuldigd als Hij terugkomt?
Ik denk dat de meesten van jullie hierbij denken dat dit niet van toepassing is op jou.
Lees dan nog even door en bedenk dat dit werkelijk een schreeuw uit Gods hart is.
Neem het alsjeblieft serieus!
Toen Jezus op aarde liep werd Hij steeds van van alles beschuldigd. De ene keer dat Hij de wet niet hield, maar uit compassie handelde. Het was nog waar ook. De andere keer dat Hij at met hoeren en tollenaars en zelfs dat Hij zo'n vrouw die slecht bekend stond, Zijn voeten liet overgieten met olie. En Hij was positief en liefdevol over haar. En de vouw met de vele mannen. Hij veroordeelde haar niet, terwijl Hij wist wat in haar leven was.
Er werd veel over Hem gepraat en Hij werd voor van alles en nog wat uitgemaakt.
Waarom ?
Jezus deed dingen die zij met hun beperkte inzicht niet konden vatten.
Zij zagen de buitenkant, de wet, Hij zag de harten.
Zij lieten zich leiden door beredeneringen en kritiek, Hij liet Zich leiden door liefde.
Waar de mensen Hem veroordeelden over zijn omgang met de laagsten van de bevolking, doorzag Hij hun hart.
Gods kijk op mensen is compleet anders dan onze kijk op mensen.
Even een praktijkvoorbeeld:
wij komen door ons werk in de bediening veel mensen tegen. Het zijn mensen in nood, maar ook heel vaak mensen die nergens meer terecht kunnen(gemeenten) en overal weggegooid zijn. We luisteren naar ze. Soms is er maar weinig nodig om weer 'ordentelijk' te kunnen leven, maar veel vaker is het een heel proces om die mensen weer te leren vertrouwen te hebben, zich veilig te voelen. Te helpen ervaren dat God een plan met hun leven heeft, dat ze waardevol zijn, geliefd, vrijgekocht.
We zien dan niet de persoon zoals die op dat moment is, maar de persoon die God in hem of haar ziet. We zien Zijn plannen voor die persoon, Zijn gedachten en genieten op voorhand al van de veranderingen die gaan plaatsvinden als die persoon alleen al ontdekt hoe groot Gods liefde voor hem of haar is en totaal niet veroordelend.
We komen veel van die mensen tegen en geloof me, ze hebben soms de gekste gewoontes, taalgebruik dat niet door de beugel kan of nog zonden in hun leven waarvan elke christen terug zou schrikken
Maar wat gebeurt er dan?
Een aantal andere christenen zien je functioneren. Ze zien hoe je je liefde aan deze persoon geeft. Hoe je hem omhoog plaatst, op z'n plek zet, voor hem bidt (terwijl hij dingen zegt en doet die niet zo netjes zijn) en je gaat door. Je omhelst de persoon en luistert naar hem als hij iets zegt.
Maar ze zien het hart niet, ze ervaren niet Gods hart voor deze persoon en beginnen te veroordelen, te praten onderling, te wijzen met de vinger en tenslotte je te pas en te onpas te waarschuwen. "Weet je wel wie dat is? Weet je wel wat die gedaan heeft? "
En als je niet luistert naar hun, in eigen ogen, 'wijze' woorden, word je op één lijn gesteld met die persoon. Er wordt gepraat alsof je helemaal achter zijn woorden en daden staat.
Waarom doen mensen dat?
Vaak is het trots, trots op hun eigen 'vroomheid', waardoor hun ogen en hart verduisterd zijn. Waardoor ze niet het hart zien, maar alleen de buitenkant en de wet. Ze zien niet Gods hart en de genade maar ze zien wat voor ogen is.
Als wij naar die persoon kijken en God heeft Zijn plan laten zien met die persoon, is het alsof we al naar die persoon kijken zoals hij gaat worden. En al zien we dat plan niet altijd, we weten het. We weten dat God ook hem in genade heeft aangenomen, net als ons trouwens!
Na verloop van tijd zie je zo'n persoon veranderen, naar het beeld van God.
Wat geweldig, wat een getuigenis is dat over wat de liefde van Jezus kan doen!
We hebben dit niet één keer maar heel veel keren meegemaakt en het is het mooiste dat er is!
Ondertussen eten en drinken en bidden en praten we wel met de hoeren en de dieven, de echtbrekers, de drugsverslaafden en alcolholisten, de seksverslaafden en de homofielen. En ook met de christenen die overal zijn weggegooid omdat ze zich niet gedroegen(door hun opvoeding) zoals wel betamelijk was.
En ze gaan ons aan het hart. We houden van ze en ervaren zo duidelijk hoe we allemaal niets zijn zonder Jezus maar mét Hem alles.
Hoe Jezus door ons (en dat geldt voor elk kind van God) heen Zijn werk wil doen, Zijn liefde wil laten stromen.
Maar ook hoe we het niet aan hen maar aan Jezus doen.
En dan ben ik weer terug bij waar ik begon: hoe het mogelijk is dat jij Jezus bespot, veroordeeld, beroddeld en vernederd hebt, verlaten en afgewezen?
Lees dan eens het volgende en open je hart hiervoor want het zal zeker werkelijkheid worden.
Mattheus 25 : 41 t/m 46 :
" Daarop zal hij ook de groep aan zijn linkerzijde toespreken: “Jullie zijn vervloekt, verdwijn uit mijn ogen naar het eeuwige vuur dat bestemd is voor de duivel en zijn engelen. Want ik had honger en jullie gaven mij niet te eten, ik had dorst en jullie gaven me niet te drinken. Ik was een vreemdeling en jullie namen mij niet op, ik was naakt en jullie kleedden mij niet. Ik was ziek en zat in de gevangenis en jullie bezochten mij niet.”
Dan zullen ook zij antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien of dorstig, als vreemdeling of naakt, ziek of in de gevangenis, en hebben wij niet voor u gezorgd?”
En hij zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie voor een van deze onaanzienlijken niet gedaan hebben, hebben jullie ook voor mij niet gedaan.”
Hun staat een eeuwige bestraffing te wachten...."
Wat hebben wij met Jezus gedaan?
Denk eens na over je eigen houding, je woorden, je daden..was het liefde?
Wat doen wij met Jezus? Vandaag, morgen, volgende week?
Zijn we in onze zelfgenoegzaamheid onszelf gaan verheffen boven degenen die in onze ogen niet zo goed zijn als wij? Of ontfermen we ons, net als Jezus over hen?
Dit was wat Jezus deelde, Zijn gevoel, de schreeuw Zijn hart. En ik kan het niet eens opschrijven zo diep als ik het ervaarde toen Hij me dit duidelijk maakte.
Luisteren we naar de verdachtmakingen en de kwaadsprekerij van mensen, naar ons eigen veroordelende hart of luisteren we naar Gods hart? Laten we ons door ons vlees (het lijkt namelijk heel geestelijk maar is puur vlees) leiden, of door de Geest?
Kijken we met onze eigen beperkte ogen of zien we mensen door Zijn ogen?
Wat je doet, doe je niet aan mensen, je doet het aan Jezus!
Als je voor deze mensen zorgt, ze in je huis opneemt, ze liefhebt,. geduld met ze hebt en ze niet veroordeeld, dan zul je horen:
“Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk dat al sinds de grondvesting van de wereld voor jullie bestemd is. Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.”
Dan zullen de rechtvaardigen hem antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien en te eten gegeven, of dorstig en u te drinken gegeven?
Wanneer hebben wij u als vreemdeling gezien en opgenomen, u naakt gezien en gekleed?
Wanneer hebben wij gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat en zijn we naar u toe gekomen?”
En de koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”
(Matt. 35: 35 t/m 40)
Jezus hart huilt, Hij wordt nog steeds geslagen en verwond, door Zijn eigen kinderen zelfs voor dood achtergelaten, hongerig en dorstig, weggegooid, beroddeld, vergeten, uit de gemeenschap gestoten, afgewezen en veroordeeld.
Jezus wordt voor oud vuil aan de weg gezet, Hij wordt belasterd en bespot, mensen verheffen zich ver boven Hem en wijzen Hem na met de vinger. Ze vertellen het elkaar en de deuren gaan dicht. Ze stenigen Hem. Daar ligt Hij eenzaam en alleen.
"Hoe is dat mogelijk?" zul je denken, "wij zouden zoiets nooit met Jezus doen".
Nee? Echt niet?
En wat nou als Jezus jou daar wel van beschuldigd als Hij terugkomt?
Ik denk dat de meesten van jullie hierbij denken dat dit niet van toepassing is op jou.
Lees dan nog even door en bedenk dat dit werkelijk een schreeuw uit Gods hart is.
Neem het alsjeblieft serieus!
Toen Jezus op aarde liep werd Hij steeds van van alles beschuldigd. De ene keer dat Hij de wet niet hield, maar uit compassie handelde. Het was nog waar ook. De andere keer dat Hij at met hoeren en tollenaars en zelfs dat Hij zo'n vrouw die slecht bekend stond, Zijn voeten liet overgieten met olie. En Hij was positief en liefdevol over haar. En de vouw met de vele mannen. Hij veroordeelde haar niet, terwijl Hij wist wat in haar leven was.
Er werd veel over Hem gepraat en Hij werd voor van alles en nog wat uitgemaakt.
Waarom ?
Jezus deed dingen die zij met hun beperkte inzicht niet konden vatten.
Zij zagen de buitenkant, de wet, Hij zag de harten.
Zij lieten zich leiden door beredeneringen en kritiek, Hij liet Zich leiden door liefde.
Waar de mensen Hem veroordeelden over zijn omgang met de laagsten van de bevolking, doorzag Hij hun hart.
Gods kijk op mensen is compleet anders dan onze kijk op mensen.
Even een praktijkvoorbeeld:
wij komen door ons werk in de bediening veel mensen tegen. Het zijn mensen in nood, maar ook heel vaak mensen die nergens meer terecht kunnen(gemeenten) en overal weggegooid zijn. We luisteren naar ze. Soms is er maar weinig nodig om weer 'ordentelijk' te kunnen leven, maar veel vaker is het een heel proces om die mensen weer te leren vertrouwen te hebben, zich veilig te voelen. Te helpen ervaren dat God een plan met hun leven heeft, dat ze waardevol zijn, geliefd, vrijgekocht.
We zien dan niet de persoon zoals die op dat moment is, maar de persoon die God in hem of haar ziet. We zien Zijn plannen voor die persoon, Zijn gedachten en genieten op voorhand al van de veranderingen die gaan plaatsvinden als die persoon alleen al ontdekt hoe groot Gods liefde voor hem of haar is en totaal niet veroordelend.
We komen veel van die mensen tegen en geloof me, ze hebben soms de gekste gewoontes, taalgebruik dat niet door de beugel kan of nog zonden in hun leven waarvan elke christen terug zou schrikken
Maar wat gebeurt er dan?
Een aantal andere christenen zien je functioneren. Ze zien hoe je je liefde aan deze persoon geeft. Hoe je hem omhoog plaatst, op z'n plek zet, voor hem bidt (terwijl hij dingen zegt en doet die niet zo netjes zijn) en je gaat door. Je omhelst de persoon en luistert naar hem als hij iets zegt.
Maar ze zien het hart niet, ze ervaren niet Gods hart voor deze persoon en beginnen te veroordelen, te praten onderling, te wijzen met de vinger en tenslotte je te pas en te onpas te waarschuwen. "Weet je wel wie dat is? Weet je wel wat die gedaan heeft? "
En als je niet luistert naar hun, in eigen ogen, 'wijze' woorden, word je op één lijn gesteld met die persoon. Er wordt gepraat alsof je helemaal achter zijn woorden en daden staat.
Waarom doen mensen dat?
Vaak is het trots, trots op hun eigen 'vroomheid', waardoor hun ogen en hart verduisterd zijn. Waardoor ze niet het hart zien, maar alleen de buitenkant en de wet. Ze zien niet Gods hart en de genade maar ze zien wat voor ogen is.
Als wij naar die persoon kijken en God heeft Zijn plan laten zien met die persoon, is het alsof we al naar die persoon kijken zoals hij gaat worden. En al zien we dat plan niet altijd, we weten het. We weten dat God ook hem in genade heeft aangenomen, net als ons trouwens!
Na verloop van tijd zie je zo'n persoon veranderen, naar het beeld van God.
Wat geweldig, wat een getuigenis is dat over wat de liefde van Jezus kan doen!
We hebben dit niet één keer maar heel veel keren meegemaakt en het is het mooiste dat er is!
Ondertussen eten en drinken en bidden en praten we wel met de hoeren en de dieven, de echtbrekers, de drugsverslaafden en alcolholisten, de seksverslaafden en de homofielen. En ook met de christenen die overal zijn weggegooid omdat ze zich niet gedroegen(door hun opvoeding) zoals wel betamelijk was.
En ze gaan ons aan het hart. We houden van ze en ervaren zo duidelijk hoe we allemaal niets zijn zonder Jezus maar mét Hem alles.
Hoe Jezus door ons (en dat geldt voor elk kind van God) heen Zijn werk wil doen, Zijn liefde wil laten stromen.
Maar ook hoe we het niet aan hen maar aan Jezus doen.
En dan ben ik weer terug bij waar ik begon: hoe het mogelijk is dat jij Jezus bespot, veroordeeld, beroddeld en vernederd hebt, verlaten en afgewezen?
Lees dan eens het volgende en open je hart hiervoor want het zal zeker werkelijkheid worden.
Mattheus 25 : 41 t/m 46 :
" Daarop zal hij ook de groep aan zijn linkerzijde toespreken: “Jullie zijn vervloekt, verdwijn uit mijn ogen naar het eeuwige vuur dat bestemd is voor de duivel en zijn engelen. Want ik had honger en jullie gaven mij niet te eten, ik had dorst en jullie gaven me niet te drinken. Ik was een vreemdeling en jullie namen mij niet op, ik was naakt en jullie kleedden mij niet. Ik was ziek en zat in de gevangenis en jullie bezochten mij niet.”
Dan zullen ook zij antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien of dorstig, als vreemdeling of naakt, ziek of in de gevangenis, en hebben wij niet voor u gezorgd?”
En hij zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie voor een van deze onaanzienlijken niet gedaan hebben, hebben jullie ook voor mij niet gedaan.”
Hun staat een eeuwige bestraffing te wachten...."
Wat hebben wij met Jezus gedaan?
Denk eens na over je eigen houding, je woorden, je daden..was het liefde?
Wat doen wij met Jezus? Vandaag, morgen, volgende week?
Zijn we in onze zelfgenoegzaamheid onszelf gaan verheffen boven degenen die in onze ogen niet zo goed zijn als wij? Of ontfermen we ons, net als Jezus over hen?
Dit was wat Jezus deelde, Zijn gevoel, de schreeuw Zijn hart. En ik kan het niet eens opschrijven zo diep als ik het ervaarde toen Hij me dit duidelijk maakte.
Luisteren we naar de verdachtmakingen en de kwaadsprekerij van mensen, naar ons eigen veroordelende hart of luisteren we naar Gods hart? Laten we ons door ons vlees (het lijkt namelijk heel geestelijk maar is puur vlees) leiden, of door de Geest?
Kijken we met onze eigen beperkte ogen of zien we mensen door Zijn ogen?
Wat je doet, doe je niet aan mensen, je doet het aan Jezus!
Als je voor deze mensen zorgt, ze in je huis opneemt, ze liefhebt,. geduld met ze hebt en ze niet veroordeeld, dan zul je horen:
“Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk dat al sinds de grondvesting van de wereld voor jullie bestemd is. Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.”
Dan zullen de rechtvaardigen hem antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien en te eten gegeven, of dorstig en u te drinken gegeven?
Wanneer hebben wij u als vreemdeling gezien en opgenomen, u naakt gezien en gekleed?
Wanneer hebben wij gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat en zijn we naar u toe gekomen?”
En de koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”
(Matt. 35: 35 t/m 40)
