Genezen van Borderline
10.08.2012
Hier mijn getuigenis van een van de mooie gebeurtenissen die God in mijn leven heeft gedaan.
Ik zal een klein stukje voor geschiedenis geven, dat jullie het een beetje snappen.
Ik ben opgegroeid bij mijn Opoe (Moeder van mijn vader) zonder liefde.
Mijn vader overleed toen ik 6 jaar oud was toen zijn we daar (Mijn broer en ik) daar geplaatst door de kinderbescherming,
mijn opoe was destijds 74 nu is ze 90! Maar vanaf dat ik 6 jaar was heb ik mijzelf een soort van droomwereld gecreëerd
en heb me daarin verscholen. Ik heb altijd geweten dat God bestond alleen was ik er nooit echt mee bezig want ik was
een kind in een droomwereld. Toen ik 18 geworden was moest ik uit mijn droomwereld komen en dat kwam ik ook.
Toen werd ik plots depressief. Ik wist niet waar het vandaan kwam dus ik ging mijn symptomen googlen en daar kwam iets
uit waar ik erg van schrok maar ik wilde het niet accepteren dus ben ik nog 1 jaar zo doorgelopen.
Uiteindelijk ben ik eind 2008 naar het GGZ gegaan wanhopig, toen heb ik daar een half jaar therapie gekregen.
Daarmee ging het in eerste instantie een stuk beter. Op 25.04.2009 ben ik op uitnodiging van een vriendin naar een dienst
in Den Helder gegaan van Evangelie gemeente ‘’De Deur’’.
De dienst was eigenlijk voor mij niet zo heel interessant aangezien het voor Spaanstalige bedroeg maar ik werd toch wel
aangeraakt.
Aan het einde van de dienst werd er een bekeringsoproep gedaan zoals in alle kerken eigenlijk.
Hij vroeg wie zijn leven aan Jezus wilde geven zijn hand op moest steken, ik wilde dat wel maar ik durfde totaal niet.
Op een gegeven moment voelde ik een hand om mijn pols en mijn hand omhoog trekken, ik keek mijn vriendin verbaasd aan.
Maar het was God die mijn hand omhoog trok, het was de tijd voor mij.
Intussen was ik nog steeds depressief en 24.12.2009 brak ik mijn knie op ongelukkige wijze, operatie en herstel etc. in 2010 was ik volledig genezen niet zonder pijn maar ik kon weer lopen tot grote verbazing van alle artsen.
Ben ik maar weer terug gegaan naar het GGZ! Ik zeg zo ik vermoed dat ik een Borderline Persoonlijkheidsstoornis heb.
Dus heb ik zo een test gedaan en er kwam inderdaad uit dat ik een Borderline Persoonlijkheidsstoornis heb maar ook een
Afhankelijke Persoonlijkheidsstoornis en Ontwijkende Persoonlijkheidsstoornis.
Ze wilde me uiteindelijk de Lihan training aansmeren, ik ging naar die vrouw toe die die trainingen verzorgt maar ik voelde
dat ik het niet moest doen… dus deed ik het niet.
Ik heb daarna nog 2 jaar met borderline moeten leven dus in totaal 4 jaar!
Het was een nacht voor de House of Prophets conferentie in Julianadorp.
25/26 november dat ik er definitief een einde aan mijn leven wilde maken.
Mijn vader werd wakker en heeft ongeveer 2,5 uur met me zitten praten om me ervan te overtuigen om toch naar die HOP dag
te gaan. Dus ik ben die dag gegaan en wat er daar is gebeurd is onvoorstelbaar.
Ik ben daar bevrijdt van Borderline.
Alje Korfker heeft de autoriteit genomen om dat verscheurend zwijn weg te sturen…
Eerst zal ik eens even in het kort vertellen hoe het voelt om borderline te hebben:
Het hebben van borderline voelt aan als een eeuwige hel. Niets minder.
Pijn, woede, haat, verwarring, onverschilligheid, chronische leegte, altijd gekwetst voelen,
nooit wetend hoe ik me van het ene op het andere moment zal voelen.
Gekwetst omdat ik de mensen waar van ik hou kwets. Niet worden begrepen.
Altijd Paranoia. Alles analyserend. Niets brengt me plezier.
Soms, maar niet vaak, word ik 'te blij' en dan angstig omdat ik dat voelde.
Dan pas ik zelfmedicatie met alcohol toe. Dan breng ik mezelf fysiek pijn toe. Dan voel ik me daar schuldig over.
Schaamte. Een verlangen om te sterven maar niet in staat om mezelf te doden omdat ik te veel schuld voel
voor hen die ik daarmee pijn zou aandoen, en dan ben ik daar kwaad over, dus snij ik mezelf of
neem een overdosis om al die gevoelens te doen verdwijnen.
Stress! Ik draag een masker niemand ziet hoe ik hier mee worstel!
Dit is allemaal weg, ik ben weer blij, ik ben die chronische leegte kwijt en vervuld met Gods liefde. In de tijd met God geloofde ik met mijn verstand in God, ik kon Hem nooit voelen en ervaren en dat is anders. Ik voel God, Ik ervaar God. En mijn leven is kwalitatief zo enorm toegenomen… Ik wil niet continue dood wat ik voorheen wel wilde. Ik hoef geen masker meer te dragen ik kan nu vanuit mijzelf vrolijk zijn… God heeft zoveel meer wondere gedaan maar dan ben ik nog wel even bezig…
Ik wil gewoon een aantal lieve mensen bedanken die God gehoorzamen en dat zijn: Werner van Suetendael, Alje en Anne Korfker, en natuurlijk alle mensen die toen voor mij mee hebben gebeden ik weet niet alle namen meer. Maar moge God jullie allemaal rijkelijk zegenen!
Hier mijn getuigenis van een van de mooie gebeurtenissen die God in mijn leven heeft gedaan.
Ik zal een klein stukje voor geschiedenis geven, dat jullie het een beetje snappen.
Ik ben opgegroeid bij mijn Opoe (Moeder van mijn vader) zonder liefde.
Mijn vader overleed toen ik 6 jaar oud was toen zijn we daar (Mijn broer en ik) daar geplaatst door de kinderbescherming,
mijn opoe was destijds 74 nu is ze 90! Maar vanaf dat ik 6 jaar was heb ik mijzelf een soort van droomwereld gecreëerd
en heb me daarin verscholen. Ik heb altijd geweten dat God bestond alleen was ik er nooit echt mee bezig want ik was
een kind in een droomwereld. Toen ik 18 geworden was moest ik uit mijn droomwereld komen en dat kwam ik ook.
Toen werd ik plots depressief. Ik wist niet waar het vandaan kwam dus ik ging mijn symptomen googlen en daar kwam iets
uit waar ik erg van schrok maar ik wilde het niet accepteren dus ben ik nog 1 jaar zo doorgelopen.
Uiteindelijk ben ik eind 2008 naar het GGZ gegaan wanhopig, toen heb ik daar een half jaar therapie gekregen.
Daarmee ging het in eerste instantie een stuk beter. Op 25.04.2009 ben ik op uitnodiging van een vriendin naar een dienst
in Den Helder gegaan van Evangelie gemeente ‘’De Deur’’.
De dienst was eigenlijk voor mij niet zo heel interessant aangezien het voor Spaanstalige bedroeg maar ik werd toch wel
aangeraakt.
Aan het einde van de dienst werd er een bekeringsoproep gedaan zoals in alle kerken eigenlijk.
Hij vroeg wie zijn leven aan Jezus wilde geven zijn hand op moest steken, ik wilde dat wel maar ik durfde totaal niet.
Op een gegeven moment voelde ik een hand om mijn pols en mijn hand omhoog trekken, ik keek mijn vriendin verbaasd aan.
Maar het was God die mijn hand omhoog trok, het was de tijd voor mij.
Intussen was ik nog steeds depressief en 24.12.2009 brak ik mijn knie op ongelukkige wijze, operatie en herstel etc. in 2010 was ik volledig genezen niet zonder pijn maar ik kon weer lopen tot grote verbazing van alle artsen.
Ben ik maar weer terug gegaan naar het GGZ! Ik zeg zo ik vermoed dat ik een Borderline Persoonlijkheidsstoornis heb.
Dus heb ik zo een test gedaan en er kwam inderdaad uit dat ik een Borderline Persoonlijkheidsstoornis heb maar ook een
Afhankelijke Persoonlijkheidsstoornis en Ontwijkende Persoonlijkheidsstoornis.
Ze wilde me uiteindelijk de Lihan training aansmeren, ik ging naar die vrouw toe die die trainingen verzorgt maar ik voelde
dat ik het niet moest doen… dus deed ik het niet.
Ik heb daarna nog 2 jaar met borderline moeten leven dus in totaal 4 jaar!
Het was een nacht voor de House of Prophets conferentie in Julianadorp.
25/26 november dat ik er definitief een einde aan mijn leven wilde maken.
Mijn vader werd wakker en heeft ongeveer 2,5 uur met me zitten praten om me ervan te overtuigen om toch naar die HOP dag
te gaan. Dus ik ben die dag gegaan en wat er daar is gebeurd is onvoorstelbaar.
Ik ben daar bevrijdt van Borderline.
Alje Korfker heeft de autoriteit genomen om dat verscheurend zwijn weg te sturen…
Eerst zal ik eens even in het kort vertellen hoe het voelt om borderline te hebben:
Het hebben van borderline voelt aan als een eeuwige hel. Niets minder.
Pijn, woede, haat, verwarring, onverschilligheid, chronische leegte, altijd gekwetst voelen,
nooit wetend hoe ik me van het ene op het andere moment zal voelen.
Gekwetst omdat ik de mensen waar van ik hou kwets. Niet worden begrepen.
Altijd Paranoia. Alles analyserend. Niets brengt me plezier.
Soms, maar niet vaak, word ik 'te blij' en dan angstig omdat ik dat voelde.
Dan pas ik zelfmedicatie met alcohol toe. Dan breng ik mezelf fysiek pijn toe. Dan voel ik me daar schuldig over.
Schaamte. Een verlangen om te sterven maar niet in staat om mezelf te doden omdat ik te veel schuld voel
voor hen die ik daarmee pijn zou aandoen, en dan ben ik daar kwaad over, dus snij ik mezelf of
neem een overdosis om al die gevoelens te doen verdwijnen.
Stress! Ik draag een masker niemand ziet hoe ik hier mee worstel!
Dit is allemaal weg, ik ben weer blij, ik ben die chronische leegte kwijt en vervuld met Gods liefde. In de tijd met God geloofde ik met mijn verstand in God, ik kon Hem nooit voelen en ervaren en dat is anders. Ik voel God, Ik ervaar God. En mijn leven is kwalitatief zo enorm toegenomen… Ik wil niet continue dood wat ik voorheen wel wilde. Ik hoef geen masker meer te dragen ik kan nu vanuit mijzelf vrolijk zijn… God heeft zoveel meer wondere gedaan maar dan ben ik nog wel even bezig…
Ik wil gewoon een aantal lieve mensen bedanken die God gehoorzamen en dat zijn: Werner van Suetendael, Alje en Anne Korfker, en natuurlijk alle mensen die toen voor mij mee hebben gebeden ik weet niet alle namen meer. Maar moge God jullie allemaal rijkelijk zegenen!
