Bemoediging voor angstige mensen, die bang zijn voor het oordeel

Vorige nacht toen ik een tijd wakker lag en aan het bidden was, liet de Heilige Geest me ineens veel zien over de duisternis. Ik kwam in een visioen terecht, midden in het rijk van de duisternis maar dan als toeschouwer...ik voelde bijvoorbeeld de warmte van vuur niet en de kou maar zag het wel en hoorde het ook. Het was afschuwelijk afschuwelijk.... Alles is zo anders dan we ons vaak voorstellen. Al vaker zag ik dingen maar dit had ik nooit zo gezien. Een echt rijk...gewoon een leefklimaat zonder leven zonder zuurstof zonder warmte en ook weer met hitte....alles wat akelig is...gek genoeg maakte het op mij hele diepe indruk dat de machten van de duisternis het gevoel hadden steeds te verbranden maar toch niet warm konden worden....

Hoe kan dit nu bemoedigend zijn? zul je denken.

Omdat ik, toen ik al dat afschuwelijke zag, en let op : het was niet de hel of zo, maar het rijk van de duisternis...maakte ik me zorgen over mensen, na het oordeel.

Toen zag ik ineens een oord waar mensen waren die niets van Jezus wilden weten. Ze kozen zelf er te zijn. Echt, ze kozen zelf. Het voert te ver dat allemaal te vertellen, misschien doe ik dat nog eens, maar ik vroeg Jezus (die bij me was...Hij is er altijd hè!) erover en Hij zei : " het is volkomen onmogelijk voor degenen die Mij hebben aangenomen ooit in zo'n oord te komen. Ze kunnen het eenvoudigweg niet. Het trekt hen niet aan, het drijft hen er van af." En ik zag een man, hij gilde en schreeuwde. Hij was een kind van God maar hij dacht nota bene dat hij naar de hel ging. Hij werd meegevoerd leek wel en hij huilde.

Maar toen zag ik dat een wolk steeds bij hem was. Hij keek naar een oord dat de hel leek te zijn en naar een ander oord dat de hemel leek...in ieder geval stond Jezus daar met open armen. Hij voelde zich niets waard en liep dus naar het andere deel, niet naar Jezus. De wolk bedekte hem ineens en hij zag niet meer waar hij heen moest en werd automatisch in de armen van Jezus gedreven. Hij huilde en huilde en Jezus greep hem vast en koesterde hem aan Zijn hart. De duivel had hem zo bang gemaakt, maar het was een leugen!

Jezus zei : zie je, het is onmogelijk voor mijn kinderen dat ze daar naar toe (Hij wees naar de hel/duister oord, hoe je het ook noemt) gaan. Maar deze man dacht dat hij niet waard was Mijn kind te zijn. Toch zullen zelfs de leugens van satan hem niet scheiden van Mijn liefde.

Het was zooo indrukwekkend en mooi, ik kan dat niet in woorden vatten. Het is werkelijk onmogelijk om veroordeeld te worden, onmogelijk! Al denk je het je hele leven, al twijfel je tot je dood of je er wel bij hoort, je eindigt in de armen van Jezus, in de liefdevolle armen van je Vader, gekoesterd aan Zijn hart! Jij bent Zijn kind!