" Teleurgesteld?"
Er zijn veel teleurgestelde mensen en dus ook teleurgestelde christenen.
Teleurgesteld in hun broers en zussen, in hun vrienden.
Teleurgesteld, in de steek gelaten, door gemeenten, veroordeeld, overheerst, enz.
Eigenlijk denk ik dat iedereen dat in meer of mindere mate wel kent. Ieder mens komt een of meerdere keren teleurstelling tegen in zijn/haar leven.
Hoe vaak en veel je teleurgesteld wordt, heeft ook met verwachtingen te maken. Wat verwacht je en van wie? Kan diegene dat wel waarmaken?
Als ik hoor : " ..ach, ik heb het al zo vaak ervaren, uiteindelijk laat iedereen mij in de steek.." weet ik dat het tijd is, eens een en ander uit te pluizen.
Waarom word je in de steek gelaten? Hoe is het verloop?
Wat verwacht je?
Kunnen mensen aan die verwachtingen voldoen? En wanneer vind je dat ze je teleurgesteld hebben?
De een is al teleurgesteld als een ander niet wil, wat zij willen. Of als de ander een andere mening heeft.
Het kan tijd zijn, je verwachtingen bij te stellen.
Wat je nodig hebt, waar je naar verlangt, is dat wel iets wat een mens je kan geven?
Idealiseer je?
Door je verwachtingen, en je verlangen, kun je soms gaan zien, wat je graag wilt zien.
Je verlangt naar een goede gemeente en komt ergens waar je je fijn voelt.
Ineens heb je het gevonden! Je bent blij en opgetogen en vertelt iedereen wat een geweldige gemeente je nu gevonden hebt, met geweldige mensen en enorme vrijheid!
En dan komt de eerste teleurstelling (meestal al snel) want die aardige zuster blijkt ook vervelende trekjes te hebben en die leuke broeder groet je een keer niet.
De vrijheid is ook niet zo vrij als je gehoopt had. En ineens is die geweldige gemeente helemaal niks meer.
Je blijft thuis en vertelt iedereen hoe waardeloos het toch is met gemeenten.
Heb je gelijk? Of moet je je verwachtingen flink bijstellen?
Heb je gelijk of heb je zo geïdealiseerd dat niemand daaraan kan voldoen?
Net als jij, hebben andere mensen ook hun zwakke en sterke punten, hun leuke en minder leuke trekjes.
Een vriendschap is vaak erg leuk in het begin, maar na een tijdje leer je elkaar kennen en begin je tegen dingen aan te lopen.
Wat doe je dan? Je teleurgesteld terug trekken of praten tot je elkaar tenminste begrijpt of niet begrijpt maar elkaar accepteert en in je waarde laat?
Dan ben je ineens behoorlijk ziek en je verwacht dat vrienden en familie naar je omkijken, maar iedereen heeft het druk.
Je vraagt nog eens of iemand langs komt en een keer krijg je bezoek maar daarna zie je maar weinig mensen.
Je wordt verdrietig, boos en zelfs bitter na een tijdje.
Wat je verwachtte is misschien redelijk, en misschien ook liefdevoller als het wel was gebeurt. In deze wereld is zoveel onrechtvaardigs.
Daarom is het ook onrealistisch te denken dat je weinig of nooit met teleurstelling te maken zou moeten krijgen. Iedereen loopt er tegenaan.
Mensen merken pas hoe het is om zoiets mee te maken, als ziekte of andere problemen, als ze er zelf eens doorheen gingen.
Maar dan nog…wat heb je er aan om er mee te gaan zitten kniezen?
Teleurstelling kan je enorm veel energie kosten, aan piekeren, zorgen maken, je boos maken, alles willen begrijpen.
Soms helpt het alleen nog maar het feit te accepteren.
Neem zelf (weer) de controle over je leven.
Denk na : " wat zou ik graag willen?" " Waar heb ik behoefte aan? " en zoek naar wegen om dat te realiseren.
Als je dat doet zul je merken dat je een heel eind komt.
Voorbeeld:
Eens ontmoette ik iemand die het vreselijk moeilijk had. Ze was getrouwd, had een paar kleine kindjes en haar man was niet goed voor hen.
Ze sloot zich aan bij een gemeente in de hoop wat steun te krijgen. Maar eerst moest ze wat mensen leren kennen, dus ging ze op zondag na de samenkomst, mee koffie drinken.
Daar zat ze dan, met haar kindertjes, haalde koffie en een plak cake en pakte een stoel. Ze keek om zich heen.
Iedereen was voor haar gevoel aan het praten en lachen en niemand lette op haar. Ze voelde zich vreselijk alleen en ging verdrietig naar huis.
De tweede keer precies hetzelfde. Nu ging ze boos naar huis. Toen het de derde keer weer gebeurde, werd ze bitter en ging weg bij de gemeente.
Haar kinderen waren teleurgesteld, want het was zo leuk in de kinderdienst!
Maar zij dacht het niet meer op te kunnen brengen. Ze was zwaar teleurgesteld. Ze had het al zo moeilijk en nu kwam dit er ook nog bij.
Ze praatte bitter over broers en zussen en haar vriendin begreep haar volkomen en troostte haar.
Dit hielp natuurlijk niets. Ze werd angstig en depressief.
En toen nam ze contact op.
Na een paar gesprekken, kwam ze tot de ontdekking dat ze zich opgesteld had als een slachtoffer, iemand die volledig afhankelijk is van anderen.
Ze realiseerde zich dat ze als een grijs muisje had zitten wachten in plaats van een poging te doen, zelf contact te leggen.
Hoe moeilijk ze het ook vond, ze deed het en stapte uit. Die zondag ging ze naar dezelfde gemeente en dronk na afloop koffie. In de rij bij de koffie sprak ze al iemand aan.
Diegene praatte wat en automatisch kwamen ze aan hetzelfde tafeltje terecht. Ook iemand die zich alleen moest redden : een alleenstaande moeder.
Omdat ze besloten had niet te wachten tot iemand haar vroeg hoe het met haar ging, ging ze zelf belangstellend vragen stellen.
Een hartverscheurend verhaal kreeg ze te horen. Het raakte haar enorm en ze vroeg of ze kon helpen.
Toen de vrouw haar naar haar leven vroeg, had ze niet eens meer de behoefte zelf iets te vertellen. Wat een verandering!
Haar aandacht was van haarzelf naar de ander verlegd. Later kreeg ze leuke contacten op de kring en de vrouw die ze sprak werd een vriendin die ze veel hielp.
Ze werd gelukkig met haar gemeente. En nog wat verder, was zij degene die nieuwe mensen verwelkomde en hen overal introduceerde en verder hielp.
Ze had geleerd dat dat hard nodig was. In plaats van te kijken wat haar teleurgesteld had, ging ze kijken naar waar zij behoefte aan had gehad:
wat warmte en aandacht en ging dat nu geven aan anderen.
Teleurgesteld in hun broers en zussen, in hun vrienden.
Teleurgesteld, in de steek gelaten, door gemeenten, veroordeeld, overheerst, enz.
Eigenlijk denk ik dat iedereen dat in meer of mindere mate wel kent. Ieder mens komt een of meerdere keren teleurstelling tegen in zijn/haar leven.
Hoe vaak en veel je teleurgesteld wordt, heeft ook met verwachtingen te maken. Wat verwacht je en van wie? Kan diegene dat wel waarmaken?
Als ik hoor : " ..ach, ik heb het al zo vaak ervaren, uiteindelijk laat iedereen mij in de steek.." weet ik dat het tijd is, eens een en ander uit te pluizen.
Waarom word je in de steek gelaten? Hoe is het verloop?
Wat verwacht je?
Kunnen mensen aan die verwachtingen voldoen? En wanneer vind je dat ze je teleurgesteld hebben?
De een is al teleurgesteld als een ander niet wil, wat zij willen. Of als de ander een andere mening heeft.
Het kan tijd zijn, je verwachtingen bij te stellen.
Wat je nodig hebt, waar je naar verlangt, is dat wel iets wat een mens je kan geven?
Idealiseer je?
Door je verwachtingen, en je verlangen, kun je soms gaan zien, wat je graag wilt zien.
Je verlangt naar een goede gemeente en komt ergens waar je je fijn voelt.
Ineens heb je het gevonden! Je bent blij en opgetogen en vertelt iedereen wat een geweldige gemeente je nu gevonden hebt, met geweldige mensen en enorme vrijheid!
En dan komt de eerste teleurstelling (meestal al snel) want die aardige zuster blijkt ook vervelende trekjes te hebben en die leuke broeder groet je een keer niet.
De vrijheid is ook niet zo vrij als je gehoopt had. En ineens is die geweldige gemeente helemaal niks meer.
Je blijft thuis en vertelt iedereen hoe waardeloos het toch is met gemeenten.
Heb je gelijk? Of moet je je verwachtingen flink bijstellen?
Heb je gelijk of heb je zo geïdealiseerd dat niemand daaraan kan voldoen?
Net als jij, hebben andere mensen ook hun zwakke en sterke punten, hun leuke en minder leuke trekjes.
Een vriendschap is vaak erg leuk in het begin, maar na een tijdje leer je elkaar kennen en begin je tegen dingen aan te lopen.
Wat doe je dan? Je teleurgesteld terug trekken of praten tot je elkaar tenminste begrijpt of niet begrijpt maar elkaar accepteert en in je waarde laat?
Dan ben je ineens behoorlijk ziek en je verwacht dat vrienden en familie naar je omkijken, maar iedereen heeft het druk.
Je vraagt nog eens of iemand langs komt en een keer krijg je bezoek maar daarna zie je maar weinig mensen.
Je wordt verdrietig, boos en zelfs bitter na een tijdje.
Wat je verwachtte is misschien redelijk, en misschien ook liefdevoller als het wel was gebeurt. In deze wereld is zoveel onrechtvaardigs.
Daarom is het ook onrealistisch te denken dat je weinig of nooit met teleurstelling te maken zou moeten krijgen. Iedereen loopt er tegenaan.
Mensen merken pas hoe het is om zoiets mee te maken, als ziekte of andere problemen, als ze er zelf eens doorheen gingen.
Maar dan nog…wat heb je er aan om er mee te gaan zitten kniezen?
Teleurstelling kan je enorm veel energie kosten, aan piekeren, zorgen maken, je boos maken, alles willen begrijpen.
Soms helpt het alleen nog maar het feit te accepteren.
Neem zelf (weer) de controle over je leven.
Denk na : " wat zou ik graag willen?" " Waar heb ik behoefte aan? " en zoek naar wegen om dat te realiseren.
Als je dat doet zul je merken dat je een heel eind komt.
Voorbeeld:
Eens ontmoette ik iemand die het vreselijk moeilijk had. Ze was getrouwd, had een paar kleine kindjes en haar man was niet goed voor hen.
Ze sloot zich aan bij een gemeente in de hoop wat steun te krijgen. Maar eerst moest ze wat mensen leren kennen, dus ging ze op zondag na de samenkomst, mee koffie drinken.
Daar zat ze dan, met haar kindertjes, haalde koffie en een plak cake en pakte een stoel. Ze keek om zich heen.
Iedereen was voor haar gevoel aan het praten en lachen en niemand lette op haar. Ze voelde zich vreselijk alleen en ging verdrietig naar huis.
De tweede keer precies hetzelfde. Nu ging ze boos naar huis. Toen het de derde keer weer gebeurde, werd ze bitter en ging weg bij de gemeente.
Haar kinderen waren teleurgesteld, want het was zo leuk in de kinderdienst!
Maar zij dacht het niet meer op te kunnen brengen. Ze was zwaar teleurgesteld. Ze had het al zo moeilijk en nu kwam dit er ook nog bij.
Ze praatte bitter over broers en zussen en haar vriendin begreep haar volkomen en troostte haar.
Dit hielp natuurlijk niets. Ze werd angstig en depressief.
En toen nam ze contact op.
Na een paar gesprekken, kwam ze tot de ontdekking dat ze zich opgesteld had als een slachtoffer, iemand die volledig afhankelijk is van anderen.
Ze realiseerde zich dat ze als een grijs muisje had zitten wachten in plaats van een poging te doen, zelf contact te leggen.
Hoe moeilijk ze het ook vond, ze deed het en stapte uit. Die zondag ging ze naar dezelfde gemeente en dronk na afloop koffie. In de rij bij de koffie sprak ze al iemand aan.
Diegene praatte wat en automatisch kwamen ze aan hetzelfde tafeltje terecht. Ook iemand die zich alleen moest redden : een alleenstaande moeder.
Omdat ze besloten had niet te wachten tot iemand haar vroeg hoe het met haar ging, ging ze zelf belangstellend vragen stellen.
Een hartverscheurend verhaal kreeg ze te horen. Het raakte haar enorm en ze vroeg of ze kon helpen.
Toen de vrouw haar naar haar leven vroeg, had ze niet eens meer de behoefte zelf iets te vertellen. Wat een verandering!
Haar aandacht was van haarzelf naar de ander verlegd. Later kreeg ze leuke contacten op de kring en de vrouw die ze sprak werd een vriendin die ze veel hielp.
Ze werd gelukkig met haar gemeente. En nog wat verder, was zij degene die nieuwe mensen verwelkomde en hen overal introduceerde en verder hielp.
Ze had geleerd dat dat hard nodig was. In plaats van te kijken wat haar teleurgesteld had, ging ze kijken naar waar zij behoefte aan had gehad:
wat warmte en aandacht en ging dat nu geven aan anderen.
En in plaats van bitter te worden en anderen te beschuldigen, werd ze er beter van en ging anderen helpen. Ook begon ze meer naar de Heer toe te gaan met haar zorgen.
Niet steeds te kijken naar wat er niet was en wat ze wel nodig had, maar zich te realiseren dat anderen haar wel eens net zo goed nodig konden hebben.
En dat wat ze verlangde, alleen maar van de Heer kon verlangen : onvoorwaardelijke liefde en aandacht..
Had ze geen behoefte meer aan aandacht en liefde van mensen ? Natuurlijk wel, op z'n tijd maar dan zocht ze iemand op of belde iemand om eventjes te praten.
Zo zijn er talloze voorbeelden.
En misschien heb je gelijk en is je teleurstelling terecht. Maar ook dan, vergeef en ga door, want teleurstelling kan aan je gaan vreten.
Je kunt teleurgesteld zijn in mensen omdat je iets ontdekt, wat je nooit verwacht had. Een zonde bijvoorbeeld. Mensen kunnen tegenvallen.
Teleurstellen. Je moet jezelf dan even herpakken, het gevoel een plek geven en samen met de Heer gaan besluiten hoe er mee om te gaan.
Want in alle gevallen geldt: krijg je teleurstellingen te verwerken, probeer daar goed mee om te gaan, ervan te leren in plaats van je boosheid en verdriet vast te houden.
Laat los, leer ervan en kom je daar goed doorheen, dan ben je weer wat gegroeid. Kom je er echt niet uit? Is het iets wat te diep is gegaan? Zoek dan hulp.
In tijden van teleurstelling is de kans groot dat je verkeerde conclusies trekt, bijvoorbeeld : " niemand is toch te vertrouwen".
En van daar uit, een verbond met jezelf sluit en verkeerde besluiten neemt, zoals " ik zal nooit meer iemand vertrouwen!"
Daaruit ontstaan bolwerken in je denken, die een opening kunnen zijn voor demonie.
Ga voor je bescherming naar God toe en bescherm je niet op een manier waardoor je geen echt contact meer krijgt met anderen.
Een manier van zelfbescherming, waardoor je niet meer gekwetst wordt misschien, maar ook geen liefde meer ontvangt, niet meer kunt bouwen aan vriendschappen, aan goede relaties.
Als je op een gezonde manier leert van je vorige ervaringen, ontdek je dat mensen je veel kunnen geven, maar ook veel niet, en dat je ten alle tijde je heil moet zoeken bij Wie je het echt kunt verwachten.
De Enige Die nooit teleurstelt, je nooit verlaat, er altijd voor je is, wegen kan maken waar geen wegen zijn,
Dan krijg je een diepere relatie met Hem, je Vader, en dat is zo waardevol!
Misschien ben jij die dit leest, wel helemaal alleen komen te staan.
Weet dat je niet de enige bent en dat het niet hopeloos is, want er zijn er al zoveel voor jou, die in dezelfde situatie verkeerden, toch uit gekomen!
Als je de tijd dat je alleen bent, en niemand meer hebt om op te steunen, gebruikt, om met Hem te praten, je pijn met Hem te delen, je hart te delen en naar Hem te luisteren, dan zul je diep vervuld worden.
Je zult merken dat Hij je leegte vult, je troost en er altijd is.
In tijden dat ik niemand meer had, heb ik geleerd Wie Hij is voor mij, en dat wil ik nooit meer kwijt.
Nu, als mensen me teleurstellen of veroordelen, ga ik naar Hem toe, neem tijd om met Hem te praten, me te openen voor Hem.
En als ik dan weer Zijn liefde voel en Zijn hart, dan kan ik weer verder, vol goede moed, verkwikt en verzadigd en dan weet ik,
wat er ook gebeurt, hoe alleen ik ook kom te staan: ik ben geliefd en Hij zorgt voor mij!
En doordat ik geen te hoge verwachtingen meer van mensen heb, kunnen ze me niet snel teleurstellen. En daardoor kunnen en mogen mensen ook zichzelf zijn.
Begrijp ik alles? Natuurlijk niet!
Ik roep het ook soms uit naar Hem en begrijp dingen niet, maar een ding weet ik wel : Hij is betrouwbaar, goed en liefdevol. En wat een vrede geeft dat!
Hij is God en geen mens die je in de steek kan laten. Hij is de Enige aan wie je je met je hele wezen kunt overgeven. Bij Hem kun je open en transparant zijn.
Hij maakt geen misbruik van je zwakten, maar kent je en helpt je. Je hoeft je niet te verharden in Zijn aanwezigheid, want Hij helpt je je hart zacht te houden.
Zacht zodat je liefde kunt ontvangen en liefde kunt geven. En Hij helpt je door moeilijke situaties heen. Daar waar mensen tekort schieten, teleurstellen, geeft Hij raad.
Wat moet ik doen Heer? Wat moet ik zeggen? Hoe ga ik hiermee om?
Hij helpt je om niet in die val te trappen die teleurstelling heet en die allerlei bolwerken opricht en zonden veroorzaakt.
Hij helpt je om niet bitter en trots te worden, maar zachtmoedig en nederig.
Ben je teleurgesteld in jezelf? Vergeef jezelf. Hij heeft je allang vergeven.
En stel je zelf de vragen :
Eis ik soms teveel van mezelf?
Leg ik de lat te hoog?
Probeer ik alles in eigen kracht te doen?
Laat nooit je zicht op Hem vertroebelen door wat of wie dan ook.
Kijk maar naar Hem, stort je hart uit bij Hem, deel alles met Hem.
Hij stelt nooit teleur en is nooit teleurgesteld, want Hij weet alles!
Hij houdt als Enige, onvoorwaardelijk van je!!
En...Hij verandert nooit!
Niet steeds te kijken naar wat er niet was en wat ze wel nodig had, maar zich te realiseren dat anderen haar wel eens net zo goed nodig konden hebben.
En dat wat ze verlangde, alleen maar van de Heer kon verlangen : onvoorwaardelijke liefde en aandacht..
Had ze geen behoefte meer aan aandacht en liefde van mensen ? Natuurlijk wel, op z'n tijd maar dan zocht ze iemand op of belde iemand om eventjes te praten.
Zo zijn er talloze voorbeelden.
En misschien heb je gelijk en is je teleurstelling terecht. Maar ook dan, vergeef en ga door, want teleurstelling kan aan je gaan vreten.
Je kunt teleurgesteld zijn in mensen omdat je iets ontdekt, wat je nooit verwacht had. Een zonde bijvoorbeeld. Mensen kunnen tegenvallen.
Teleurstellen. Je moet jezelf dan even herpakken, het gevoel een plek geven en samen met de Heer gaan besluiten hoe er mee om te gaan.
Want in alle gevallen geldt: krijg je teleurstellingen te verwerken, probeer daar goed mee om te gaan, ervan te leren in plaats van je boosheid en verdriet vast te houden.
Laat los, leer ervan en kom je daar goed doorheen, dan ben je weer wat gegroeid. Kom je er echt niet uit? Is het iets wat te diep is gegaan? Zoek dan hulp.
In tijden van teleurstelling is de kans groot dat je verkeerde conclusies trekt, bijvoorbeeld : " niemand is toch te vertrouwen".
En van daar uit, een verbond met jezelf sluit en verkeerde besluiten neemt, zoals " ik zal nooit meer iemand vertrouwen!"
Daaruit ontstaan bolwerken in je denken, die een opening kunnen zijn voor demonie.
Ga voor je bescherming naar God toe en bescherm je niet op een manier waardoor je geen echt contact meer krijgt met anderen.
Een manier van zelfbescherming, waardoor je niet meer gekwetst wordt misschien, maar ook geen liefde meer ontvangt, niet meer kunt bouwen aan vriendschappen, aan goede relaties.
Als je op een gezonde manier leert van je vorige ervaringen, ontdek je dat mensen je veel kunnen geven, maar ook veel niet, en dat je ten alle tijde je heil moet zoeken bij Wie je het echt kunt verwachten.
De Enige Die nooit teleurstelt, je nooit verlaat, er altijd voor je is, wegen kan maken waar geen wegen zijn,
Dan krijg je een diepere relatie met Hem, je Vader, en dat is zo waardevol!
Misschien ben jij die dit leest, wel helemaal alleen komen te staan.
Weet dat je niet de enige bent en dat het niet hopeloos is, want er zijn er al zoveel voor jou, die in dezelfde situatie verkeerden, toch uit gekomen!
Als je de tijd dat je alleen bent, en niemand meer hebt om op te steunen, gebruikt, om met Hem te praten, je pijn met Hem te delen, je hart te delen en naar Hem te luisteren, dan zul je diep vervuld worden.
Je zult merken dat Hij je leegte vult, je troost en er altijd is.
In tijden dat ik niemand meer had, heb ik geleerd Wie Hij is voor mij, en dat wil ik nooit meer kwijt.
Nu, als mensen me teleurstellen of veroordelen, ga ik naar Hem toe, neem tijd om met Hem te praten, me te openen voor Hem.
En als ik dan weer Zijn liefde voel en Zijn hart, dan kan ik weer verder, vol goede moed, verkwikt en verzadigd en dan weet ik,
wat er ook gebeurt, hoe alleen ik ook kom te staan: ik ben geliefd en Hij zorgt voor mij!
En doordat ik geen te hoge verwachtingen meer van mensen heb, kunnen ze me niet snel teleurstellen. En daardoor kunnen en mogen mensen ook zichzelf zijn.
Begrijp ik alles? Natuurlijk niet!
Ik roep het ook soms uit naar Hem en begrijp dingen niet, maar een ding weet ik wel : Hij is betrouwbaar, goed en liefdevol. En wat een vrede geeft dat!
Hij is God en geen mens die je in de steek kan laten. Hij is de Enige aan wie je je met je hele wezen kunt overgeven. Bij Hem kun je open en transparant zijn.
Hij maakt geen misbruik van je zwakten, maar kent je en helpt je. Je hoeft je niet te verharden in Zijn aanwezigheid, want Hij helpt je je hart zacht te houden.
Zacht zodat je liefde kunt ontvangen en liefde kunt geven. En Hij helpt je door moeilijke situaties heen. Daar waar mensen tekort schieten, teleurstellen, geeft Hij raad.
Wat moet ik doen Heer? Wat moet ik zeggen? Hoe ga ik hiermee om?
Hij helpt je om niet in die val te trappen die teleurstelling heet en die allerlei bolwerken opricht en zonden veroorzaakt.
Hij helpt je om niet bitter en trots te worden, maar zachtmoedig en nederig.
Ben je teleurgesteld in jezelf? Vergeef jezelf. Hij heeft je allang vergeven.
En stel je zelf de vragen :
Eis ik soms teveel van mezelf?
Leg ik de lat te hoog?
Probeer ik alles in eigen kracht te doen?
Laat nooit je zicht op Hem vertroebelen door wat of wie dan ook.
Kijk maar naar Hem, stort je hart uit bij Hem, deel alles met Hem.
Hij stelt nooit teleur en is nooit teleurgesteld, want Hij weet alles!
Hij houdt als Enige, onvoorwaardelijk van je!!
En...Hij verandert nooit!